The Orange Gild Blogs |
||
De Visa Law Group had aan de hand van hun gebrekkige programmaatje geprobeerd de formele DS-230-formulieren in te vullen, maar dat was toch wel hopeloos mislukt: op diverse plekken ontbrak informatie die we toch echt opgegeven hadden en het bleek nu dat we ook nog allerlei informatie moesten geven die helemaal niet in hun eigen formuliertje had gestaan. Slordig hoor, om nog maar niet te spreken over het gebrek aan efficiëntie. We hebben braaf de informatie aangevuld, maar hebben wel even een opmerking gemaakt over het gebrekkige softwareprogrammaatje; het werd namelijk gebracht alsof wij de boel niet goed hadden ingevuld!
Ook moesten we nog wat aanvullende informatie verschaffen over de financiën: omdat Ron Marian gaat sponsoren, moet hij aantonen dat hij voldoende spaargeld heeft of voldoende verdient. Wijs geworden door eerdere acties hebben we eerst maar eens de Nederlandse printscreens van internetspaarrekeningen opgestuurd, samen met de Nederlandse versie van de belastingaangifte: voordat we alles laten vertalen willen we eerst zeker weten dat we de goede documenten aanleveren.
In de tussentijd is ook de politieverklaring uit Duitsland vertaald en doorgestuurd naar de Visa Law Group. Volgens ons doen we aardig ons best om de boel snel te laten doorlopen.
DS-230-formulieren invullen was toch wel hopeloos mislukt
We hebben antwoord gehad van Justis op ons verzoek om toezending van een een Verklaring Omtrent Gedrag: zij gaan het onderzoek niet doen, omdat de VS binnen de Europese Unie ligt en daarom geen VOG nodig is bij emigratie... woorden schieten even te kort....
Zie hier de blunder van Justitie.
Maar niet lang natuurlijk. Witheet heeft Marian Justis gebeld en daar bleek dat de aan ons verstuurde brief helemaal niet in het dossier zit (dat was dus blijkbaar een foutje), maar wel een brief waarin uitgelegd werd dat de VS geen genoegen nemen met een VOG: zij eisen een Police Clearance en die moet aangevraagd worden door het consulaat zelf. Hmmm... waar betalen wij die dure adviseurs eigenlijk voor? Hadden we zelf maar even gegoogled en het AllesAmerika-forum geraadpleegd, want daar hadden we kunnen vinden dat een VOG niet toereikend was. In het vervolg zullen we alles zelf maar eerst even checken, voordat we kosten maken en tijd verliezen.
Na ons verblijf in Washington CT hebben we weer even een update gestuurd naar "Ik vertrek". We hebben natuurlijk een paar mooie plaatjes van ons huis bijgevoegd. Hopelijk zijn ze nog steds geïnteresseerd.
Hoewel zoekacties op internet om een huurhuis te vinden voor een paar maanden aanvankelijk niet succesvol waren, omdat we steeds weer uitkwamen bij huurders zoals onze "vrienden" van RotsVast, hebben we uiteindelijk via De Alliantie toch een huurhuis gevonden. We hebben vier huizen bekeken vanmiddag, maar deze was het meest geschikt, omdat er voldoende bergruimte is voor al onze dozen, de indeling beneden handig is en we met (verhuis)auto's gemakkelijk bij het huis kunnen komen. We kunnen er 14 januari al in, dus meteen als we terugkomen uit de VS, kunnen we beginnen met onze verhuizing, Opluchting dat we dit geregeld hebben!
Tussen alle bedrijven door hebben we vandaag Thanksgiving gevierd. Pompoensoep en kalkoen stonden op het menu. En we hebben naar het verslag van de Macy's Thanksgiving Parade van vorig jaar gekeken. We moeten tenslotte toch al een beetje wennen aan deze belangrijke Amerikaanse feestdag!
We hadden al het gevoel dat we er verstandig aan deden om niet alle documenten te laten vertalen die we dachten te moeten opsturen: de Visa Law Group heeft aangegeven dat we de printscreens van de internetbankrekeningen moeten laten certificeren en dan moeten laten vertalen. En by the way: de vertaalde Duitse politieverklaring is verlopen, want die is ouder dan 6 maanden en dat wordt niet geaccepteerd door de USCIS.
Na een paar minder fraaie woorden achter de pc, heeft Marian toch maar eens om opheldering gevraagd: hoe certificeer je internetafschriften? In het kader van internetbankieren zijn er immers geen originele papieren bankafschriften meer.
En het ongenoegen over de verlopen Dutse politieverklaring heeft Marian ook maar mild geuit: we hebben indertijd een checklist gekregen van Frans Buysse van documenten die we moesten hebben en om tijd te winnen hebben we de dingen die we konden regelen (met uitzondering van de Verklaring Omtrent Gedrag) alvast geregeld. Daarvoor worden we nu gestraft, want hoewel Ron al jaren niet meer in Duitsland is geweest, moeten we nu toch weer een nieuwe verklaring aanvragen. Kost toch weer extra tijd en geld, want de aanvraag moet niet alleen naar Duitsland, maar eerst moet er een gelegaliseerde handtekening op het aanvraagformulier. Eerst de zinloze Verklaring Omtrent Gedrag al en nu dus nogmaals de Politieverklaring in Duitsland; bij elkaar toch gewoon 100 euro weggegooid. Ja, emigreren is niet goedkoop!
Op de nieuwe aanvraag van de Duitse politieverklaring moest (weer) een gelegaliseerde handtekening staan. We zijn dus maar naar het gemeentehuis gegaan en hebben daar de handtekening op de aanvraag van Ron laten legaliseren. De aanvraag is daarna meteen op de bus gedaan. Als het goed is, hebben we over zo'n anderhalve week de nieuwe verklaring op de deurmat liggen.
Gelukkig hebben we nu toch te horen gekregen dat de printouts van de internetbankrekeningen wel mogen. Dat scheelt al weer ingewikkelde (en uiteraard niet gratis) processen bij de banken.
Dat scheelt al weer ingewikkelde (en uiteraard niet gratis) processen bij de banken
Voor de zekerheid hadden we Frans Buysse een mailtje gestuurd met de vraag of we nu goed begrepen hadden welke documenten opgestuurd moeten worden, welke gecertificeerd moeten worden en welke vertaald moeten worden. Als antwoord kregen we dat de printouts toch gecertificeerd moeten worden. We waren verbaasd, want die discussie hadden we toch al gehad? Daarnaast moeten we nog kopietjes opsturen van de stempels in ons paspoort van de laatste 3 keer dat we in de VS zijn geweest: de Visa Law Group heeft de kopietjes van ons paspoort en de stempels van alle eerdere bezoeken zelf al in ongecertificeerde vorm en dit zijn slechts de meest recente aanvullingen. Vreemd dat die laatste ineens wel gewaarmerkt moeten worden!
We hebben nog even opheldering gevraagd over de printouts: als we kopietjes sturen van de printout van de internetbankrekeningen, moeten we die laten waarmerken, maar originele printouts mogen zo opgestuurd worden. Logisch? Wat ons betreft niet helemaal, maar we vinden het prima zo.
Omdat de kopietjes van onze meest recente stempels in ons paspoort gewaarmerkt moeten worden, zijn we weer naar het gemeentehuis gegaan en hebben daar maar meteen de kopietjes van ons hele paspoort en alle stempels van onze bezoeken aan de VS laten waarmerken: better safe than sorry!
Nu we weten dat we de printouts van de internetbankrekening wel mogen gebruiken, zijn we maar aan het vertalen geslagen. Volgens de handleiding van de Visa Law Group mag de verklaring dat de vertaling correct is, door iedereen ondertekend worden behalve door onszelf. We zijn dus zelf maar aan het vertalen geslagen en hopen dat er iemand is die voor ons wil verklaren dat we het goed hebben gedaan. Maar dat vertalen valt nog niet mee: op een loonstrookje en bankafschriften staan zoveel rare Nederlandse termen dat het best veel tijd kost om een goede vertaling te maken. Wat doe je bijvoorbeeld met "levenslooprekening" en "arbeidskorting". Soms is een letterlijke vertaling gewoon niet mogelijk en hebben we dus maar een omschrijving opgenomen, zodat de Amerikanen in ieder geval begrijpen wat een bepaald onderdeeltje zou kunnen inhouden. Het is uiteindelijk gelukt; het wachten is nu alleen nog op de Duitse politieverklaring en dan kan alles ondertekend worden en verstuurd worden.
Na alle medische toestanden deze zomer was Marian inmiddels toe aan de halfjaarlijkse controle. Het onderzoek is uitgevoerd en half januari krijgen we de uitslag of alle foute cellen helemaal weg zijn of dat verdere behandeling nodig is.
Het voorbehoud financiering van de verkoop van ons huis in Amersfoort was gisteren afgelopen en we hadden nog helemaal niets gehoord. We waren verbaasd dat er niet om een verlenging van het voorbehoud was gevraagd, maar blijkbaar hadden de kopers het allemaal op tijd rondgekregen. Vandaag werd echter duidelijk dat ze toch een verlenging nodig hadden: ze hadden een dag te laat bij de makelaar aangegeven dat ze graag wilden verlengen tot 28 december. We hebben de makelaar erop gewezen dat ze eigenlijk te laat waren en de koop dus definitief was. Maar de makelaar vond het allemaal maar heel gebruikelijk dat kopers na het verlopen van het voorbehoud nog een verlenging vroegen en zei dat we het maar moesten doen. Vooruit dan maar, niet omdat de makelaar het zei, want de juridische kennis van de heren makelaars is ver beneden alle peil en is voor ons dus niet doorslaggevend, maar omdat we er wel vertrouwen in hebben dat het goed komt met de financiering. We hebben wel aangegeven dat we dan op de website van de makelaar en op Funda en op Jaap.nl de aanduiding "verkocht" weer teruggezet wilden hebben naar "verkocht onder voorbehoud'. Dat bleek echter niet meer mogelijk in de systemen; zo gebruikelijk is het dus blijkbaar ook weer niet dat verlengingen nog gevraagd worden na het verlopen van de termijn...
Hoera! Na lang wachten en een telefoontje naar Duitsland is de Duitse Politieverklaring binnen. We kunnen de eerder gemaakte Duits-Engelse vertaling gelukkig bijna helemaal overnemen. Endelijk hebben we het hele pakket papieren en formulieren compleet!
Omdat we lang niet alles mee kunnen en willen verhuizen naar de VS, hebben we maar eens wat spullen op Marktplaats.nl gezet. Dit varieert van hotstonemassagespullen tot reisstrijkijzers en van klamboes tot soundsystems en harddiskrecorders. Komt dat zien, komt dat zien!
We verkopen af en toe al wat en dat ruimt lekker op. Vandaag hebben we zelfs in een dag onze kledingkast verkocht. Dat was nog best even lastig want die gebruikten we eigenlijk nog: we hebben dus heel snel wat kleren in dozen en oude koffers moeten opbergen. Ach, voor de verhuizing in januari hadden we de kast toch ook al moeten leegruimen, dan hebben we dat nu alvast gehad...
Omdat onze kat Oliver toch wel erg eenzaam is sinds zijn maatje Max in juni is weggevallen, hebben we besloten dat we een vriendje voor hem gaan zoeken. Eigenlijk hadden we daar mee willen wachten tot we in de VS zouden wonen, maar we moeten voor het welzijn van Olletje toch maar snel actie ondernemen. Op internet hebben we een prachtig nestje gevonden bij Cattery Guided by the Moon in Helmond en vanavond zijn we daar naar toe gereden om te kijken hoe de kittens in het echt zijn.
Wat heerlijk! Zes mini-katjes die het ene moment druk aan het spelen zijn en daarna ineens ter plekke in slaap kunnen vallen: vertederend! En dan nog een gezellige club volwassen Heilige Birmanen en Ragdolls erbij, die ook allemaal lief zijn; het is duidelijk een cattery waar de dieren met heel veel liefde behandeld worden door Monique en haar kinderen! De trotse moeder van het nestje, Emily, is een lieve poes: ze begon gezellig te spinnen toen we haar aaiden en is een lekker sociaal dametje, dat knus tegen andere katten aankruipt om even een dutje te doen. We hopen dat ze deze knuffel-genen ook aan haar mooie kindjes heeft meegegeven.
De keuze welk katje we wilden hebben, was ons gemakkelijk gemaakt. We hadden vooraf al besloten dat we een katertje wilden hebben (super-rakker-poesje Candy Kisses viel daarom af, hoewel zij ons hart toch ook wel veroverd had) en dat het een van de twee redpoints zou moeten worden. Het derde katertje uit het nestje was een creampoint en dat is dezelfde kleur als Max was, dat wilden we even vermijden.
's Middags was een van de twee redpoint katertjes al gereserveerd, waardoor C-You voor ons overbleef. Dat is voor ons geen enkel probleem: C-You en zijn broertje Capri Sun lijken als 2 druppels water op elkaar en ze zijn allebei zo lief en schattig dat het eigenlijk niet uitmaakt welke je kiest. Na een goed gesprek met C-You hebben we ons uren later eindelijk weten los te rukken van dit schattige kereltje. Wel hebben we eerst nog een kleine aanbetaling gedaan, zodat het linkeroortje en het puntje van zijn staartje nu van ons zijn en niemand anders hem kan meenemen. Totaal vertederd zijn we weer naar huis gereden. We verheugen ons er op dat C-You eind januari bij ons komt wonen. We gaan zijn naam dan wel veranderen: deze "rooie rakker" gaat Diederik heten. Benieuwd wat de Amerikanen daarvan gaan maken.
We hebben het hele pakket papier, inclusief door Desirée getekende vertalingen, gecheckt en nog eens gecheckt. Volgens ons zijn we compleet. Er ontstond nog even wat verwarring omdat Marian in een eerdere fase een I-134 formulier had moeten invullen als begunstigde (beneficiary), maar dit formulier nu niet meer was toegestuurd door de Visa Law Group. Frans heeft nagevraagd of dit klopte en kreeg als antwoord dat het zo goed was. We hebben alles dus in een grote envelop geduwd en op de terugweg van Diederikje in Helmond in de brievenbus gegooid bij Frans Buysse in Culemborg. Kleine brievenbus, grote envelop: het was nog even flink doorduwen!
Kleine brievenbus, grote envelop: het was nog even flink doorduwen!
Omdat we na onze kerstreis naar de VS bijna meteen moeten verhuizen naar ons nieuwe huurhuis, zijn we dit weekend al vast (maar weer) begonnen met het inpakken van verhuisdozen: de kasten op de bloemenkamer en atelierkamer waren als eerste aan de beurt. Het is al weer een indrukwekkende stapel dozen aan het worden en we realiseren ons nu toch echt wel dat we dit huis verkocht hebben na al die jaren en aan onze laatste fase in Nederland gaan beginnen.
Vandaag hebben we al een mailtje van Frans Buysse ontvangen, dat het setje documenten compleet was en dat hij de stapel al opgestuurd heeft naar de Visa Law Group in de VS voor verdere check en doorsturen naar de NVC. Dat is lekker vlot!
Oliver was al een paar dagen wat sloom en had moeite met zijn stoelgang. Toen hij vanochtend klagelijk miauwend op de bak zat, begonnen we ons toch wel erg zorgen te maken. De dierenarts was resoluut toen we belden voor een laxeermiddeltje: Oliver moest langskomen voor een onderzoekje. 's Middags werd duidelijk dat een grote haarbal de darmpjes blokkeerde en nog die middag verwijderd moest worden! Gelukkig kon hij meteen geholpen worden. 's Avonds kregen we een heel slap en duizelig poesje terug, met allerlei laxeermiddeltjes voor over zijn eten. En wij gaan over 2 dagen naar de VS. Wat moeten we hier nu mee?
Na al het heen en weer gemail hebben we vandaag voor het eerst telefonsich contact gehad met de redactie van het programma "Ik vertrek". Ze willen graag een afspraak met ons maken in januari om wat dieper door te praten en een korte opname te maken om te kijken hoe we het op film doen. We hebben nog geen concrete datum afgesproken, omdat we nog even moeten afwachten hoe we met de verhuizing zitten; na onze trip in december/januari gaan we de definitieve afspraak maken.
Oliver is de nacht goed doorgekomen en lijkt weer een beetje op te knappen. En gelukkig hebben Jan en Desirée aangeboden dat Oliver een paar nachtjes bij hun kan logeren voordat hij naar het kattenpension moet. Zo kan hij nog even een beetje bijkomen van de ingreep van gisteren. Een hele geruststelling!
De laatste werkdag van Marian in 2012 is afgelopen en het grote inpakken voor de trip naar de VS is begonnen: kleren voor een paar dagen New York, 3 weken "thuis" in Connecticut en de skispullen en dat allemaal in 2 koffers! Er moest weer heel wat gewogen en gepuzzeld worden, maar als het goed is zijn beide koffers precies de toegstane 23 kilo. Ze staan klaar om morgen mee te gaan naar New York.
Om ongeveer half negen vanmorgen stonden twee verhuizers op de stoep. Ze hebben al onze overgebleven meubels ingepakt in bubbelplastic en karton en hebben verder de breekbare dingen ingepakt. Dat ging nogal rigoreus: zelfs de schoonmaakdoekjes die nog nat op het aanrecht lagen, waren ineens verdwenen... hopelijk gaan ze niet te erg stinken de komende 4 weken!
Voor ons was het trouwens lekker relaxed: wij konden in huis niets doen en dus zijn we maar naar de ING geweest om wat zaken recht te zetten, hebben we nog wat afval weggebracht en hebben we verder in de tuin genoten van het prachtige weer. We hebben nog nooit zo'n ontspannen verhuisdag meegemaakt!
In ons aparte blog Christmas and New Year in the States hebben we een gedetailleerd verslag opgenomen van onze reis naar de VS in de kerstperiode. Hier beperken we ons even tot de hoofdlijnen.
Onze reis begon in New York. We hebben hier een paar dagen rondgewandeld in Manhattan aan de hand van een leuk boekje met uitgebreide wandelingen. We hebben de rustiger straten van Greenwich gezien, de enorm drukke winkelstraten van Madison, 5th Avenue en Times Square en de ravages van orkaan Sandy in downtown Manhattan (bij het financial district en Ground Zero). Helaas konden we niet naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island omdat Sandy ook daar te verwoestend had huis gehouden.
New York was indrukwekkend, druk, lawaaiig en onze voeten deden heel erg zeer na 3 dagen lopen. Een stad om zeker nog eens terug te keren, maar we waren nu wel erg blij dat we naar ons rustige Washington CT konden!
Daar aangekomen voelde het al snel weer als "thuis". We hebben de eerste dagen besteed aan het schoonmaken en inrichten van een echte slaapkamer. En bij de Thrift Store hebben we een mooie salontafel en schilderijen voor de woonkamer gevonden. Nog een prachtige kerstversiering uit de uitverkoop erbij en wij waren helemaal klaar voor de kerst! En het werd een witte kerst. Heel idyllisch!
We hebben onze dagen verder doorgebracht met het spreken van verwarmingsinstallateurs, contractors, tuinarchitecten en hebben ontdekt waar we het best onze dagelijkse boodschappen kunnen doen. Verder hebben we gezellige contacten met de buren gehad en hebben we heel wat tweedehandswinkels en antique shops afgelopen op zoek naar schilderijlijsten en meubels. Een mooie eettafel hebben we al gevonden. Oud & Nieuw hebben we doorgebracht met zelfgebakken oliebollen (we need some practice, maar het begin was er).
We hebben shingles voor het dak, clapboards voor de muren en ramen en schuifdeuren uitgezocht. En vooral ook geleerd dat we overal permits voor nodig hebben. Wat een bureaucratie! Je moet dus wel kijken waar je de regels een beetje flexibel kunt interpreteren, anders krijg je helemaal niets van de grond. We hebben dus ook maar een beetje proberen in te schatten wat we allemaal zelf zouden kunnen doen, zonder aannemer die zelfs voor het verplaatsen van een stopcontact nog een vergunning moet aanvragen. Gelukkig is de constructie van een houtskeletbouwhuis niet echt complex en kunnen we waarschijnlijk zelf veel.
Gelukkig, want als je anderen moet inschakelen duurt het lang om iets aan de gang te krijgen: we hebben uiteindelijk na al die gesprekken in 3 weken 2 offertes gehad: een veel te dure en een heel acceptabele. We vonden deze oogst wat schraal. Het is duidelijk dat je hier overal achteraan moet blijven zitten en verbouwen op afstand is dus geen optie.
We hebben een expeditie in de achtertuin gedaan om te onderzoeken hoe het nu eigenlijk staat met de wetlands op ons terrein, maar het werd ons al snel duidelijk: behalve de acre waar het huis op staat, hebben we bijna alleen maar wetlands en kunnen we uitbreidingen naar achter dus wel vergeten. We hopen dat we een beroep kunnen doen op state law waarin vermeld staat dat we gebruik moeten kunnen maken van tenminste 2 acres, zodat we niet voor alles een wetlands permit nodig hebben. Dat vergt nog enig juridische uitpluiswerk.
Tot slot hebben we nog een middag fijn geskied op Mohawk Mountain op ongeveer een half uurtje rijden bij ons vandaan. Lekker om zo'n skigebiedje zo dichtbij te hebben!
En o ja, met Oliver gaat het heel goed, we hebben mooie foto's van Diederik gehad en ons huis in Amersfoort is nu wel definitief verkocht. Vakantie? Nee, don't think so, maar we hebben wel genoten!
Met een flinke jetlag hebben we vandaag weer een lading verhuisdozen ingepakt en in de woonkamer klaargezet: morgen kan Ron heen en weer rijden naar het nieuwe huurhuis en zo beginnen met de verhuizing. Het is niet echt lekker bijkomen na de vakantie, maar ja, we moeten zo snel mogelijk over omdat de overdracht van ons huidige huis 31 januari al is. Geen tijd te verliezen dus!
Ron heeft 's ochtends de sleutels bij de verhuurder opgehaald en is begonnen met het verslepen van onze inboedel. Gelukkig is het huis netjes opgeleverd en hoeven we er zelf nauwelijks aan te klussen. Desirée heeft geholpen met het schoonmaken van de keuken, zodat de spullen daar later deze week ook snel in kunnen.
Toch een beetje gek dat dit ons huis wordt voor een een onbekend aantal maanden; moet je hier nou nog je best op doen of laten we het maar een beetje basaal?
Vandaag kregen we al vroeg te horen dat de foute cellen allemaal weg waren en Marian weer een PAP-1 uitslag had: alles normaal. Over een half jaar moet ze weer voor controle, maar het ziet er nu goed uit. Dat kunnen we nu dus achter ons laten: we kunnen ons weer volledig richten op de verhuizing en emigratie.
We hebben een afspraak met "Ik vertrek": woensdag 6 februari komen ze rond 10:00 uur bij ons thuis. We gaan ongeveer 2 uur praten over onze plannen en het emigratieproces en aan het eind wordt nog een filmpje van 3 minuten gemaakt. Gek idee, dat we dan helemaal verhuisd moeten zijn en dat we dan niet alleen Oliver maar ook Diederik bij ons hebben wonen. Het klinkt nog heel ver weg, er moet in de tussentijd nog veel gebeuren, maar het is al over 3 weken!
Hoewel we het plan hadden om beneden gewoon op het beton te gaan wonen met hier en daar een vloerkleed, zijn we daar inmiddels op teruggekomen: het is wel heel erg kil en onaf. Dus zijn we vanochtend naar Nijkerk gereden waar Heuga, de makers van de Heugafelt tapijttegels, een outlet hebben en daar hebben we 214 tapijttegels van verschillende kleuren en structuren gehaald om de hele benedenvloer te kunnen bedekken. Aan het eind van de dag waren we bijna klaar met de woonkamer en de keuken en zag het huis er al een stuk gezelliger uit!
Met een busje van de Bo-rent zijn we vandaag aan de grote verhuizing begonnen: we hebben nog heel wat dozen versleept, maar vooral ook de grote stukken zoals het bankstel, diverse kasten en ons zware en vooral onhandige bed. Het valt niet mee om bedbodems twee verdiepingen naar beneden te slepen met zijn tweetjes!
Maar we zijn goed opgeschoten en konden 's avonds Oliver al meenemen voor de eerste nacht in ons nieuwe huis. We zijn wel moe: we hebben heel wat trappen op en af gelopen en kunnen bijna geen pap meer zeggen. Zin om te koken hadden we dus niet en daarom zijn we maar eens gaan kijken of het wokrestaurant aan de A1 wat is. Het deed ons erg denken aan Wok Atlantis in Arnhem, dat in de achtertuin stond van ons huis daar, en waar wij heel wat keertjes een smakelijk hapje hebben gegeten. Dat zit wel goed dus.
We dachten dat we het grootste gedeelte van onze spullen gisteren al verhuisd hadden, maar vandaag bleken we toch nog heel wat spulletjes meer te hebben dan we dachten. Vooral de toch niet erg grote berging bleek gruwelijk vol te staan! Gelukkig kregen we vandaag hulp van Sander, die ons enorm geholpen heeft met de wasmachine en wasdroger en nog 3 busladingen troep.
En dat alles in een fikse sneeuwbui!
We hebben nog wat kleine dingen staan in het oude huis, maar verder zijn we helemaal over. Het nieuwe huis is nog een beetje rommelig, maar we denken wel dat we er snel wat van kunnen maken. Het voelt in ieder geval goed.
En nu moet alles dus langzaam maar zeker op zijn plaats komen te staan. Oef, dat valt nog niet mee, maar we werken er gestaag aan. We weten al wel dat we nog wat uit te zoeken hebben voordat we naar de VS kunnen: niet alles wat we nu weer verhuisd hebben, gaat mee naar Washington. Maar dat is voor later: eerst alles maar weer eens op orde zien te krijgen.
Olletje geniet trouwens met volle teugen van het nieuwe huis: de tapijttegels zijn veel fijner dan een gladde laminaatvloer en hij kan dus lekker rennen en overal neerploffen.
Vandaag belden de mensen van Ik vertrek op om te vragen of we woensdag (morgen dus) zin hebben om mee te werken aan een uitzending van Omroep Max over redenen voor emigratie. We hebben het serieus overwogen, maar omdat we toch nog midden in de rotzooi van de verhuizing zitten, hebben we besloten dat we deze woensdag toch wel hard nodig hebben en hebben dus afgebeld. We zorgen er liever voor dat ons huis er 6 februari netjes uitziet als de mensen van Ik vertrek komen voor een uitgebreid interview en een proefopname.
Tijdens onze reis naar de VS hadden we al het verzoek van de kopers van ons oude huis gehad om het huis te mogen opmeten. We wilden dit niet hebben tijdens onze afwezigheid en ook niet toen we midden in de verhuizing zaten. Maar onze (?) makelaar bleef volharden dat dit best zou moeten kunnen voor de overdracht op 31 januari en murw geslagen hebben we er dan maar mee ingestemd dat ze 25 januari (dus 6 dagen voor de overdracht) wat maten konden komen opnemen. Maar omdat door alle sneeuw tijdens de verhuizing de vloeren in het oude huis aardig vies waren geworden, moesten deze nog schoongemaakt worden. Dus hebben we de woensdagmiddag maar gepland om het hele huis schoon te maken voor de overdracht. Het was even flink poetsen, maar het huis ziet er nu spic & span uit en de kopers kunnen er vrijdag hun gang gaan.
Nu de verhuizing min of meer afgerond is, kunnen we ons weer bezig gaan houden met de reden van de verhuizing: de emigratie. We hebben bij Frans Buysse de vraag neergelegd of hij enig idee heeft waar onze documenten uithangen: liggen ze nog bij de Visa Law Group of zijn ze al doorgestuurd naar de NVC? Na iets meer dan een maand na het insturen van ale documenten willen we graag weten hoe het er voor staat.
Via Memphis zijn onze documenten vandaag aangekomen bij de NVC in New Hampshire. En de Visa Law Group heeft ons laten weten dat ze verwachten dat we binnen enkele weken zullen horen wanneer we ingepland worden voor een gesprek bij ons consulaat. Zou het dan toch vlot gaan vanaf nu?
We hebben Diederikje 6 weken geleden voor het eerst gezien en nu kunnen we hem weer gaan bekijken op de Neocat internationale kattenshow in Houten. We waren best een beetje gespannen: hoe zou ons mannetje er nu uitzien? In de grote hal met alle kooien, konden we Cattery Guided by the Moon eerst helemaal niet vinden. Ongeduldig zijn we heel veel kooien langsgelopen, zonder eigenlijk goed te zien wat voor katten er in lagen. Maar toen we wat systematischer gingen zoeken zagen we ineens een schattig nestje Heilige Birmaantjes en dat bleek dus het nestje te zijn waar we naar op zoek waren. Het was even lastig om te bepalen wie onze Diederik was (hij lijkt erg op zijn redpoint broertje Capri Sun en zijn cream point broertje Charming Edition), maar we hadden al snel de goede te pakken. Het is een speels kereltje: de vingers van Ron, veertjes, alles is leuk, mooi en interessant!
We hebben heerlijk met hem gespeeld en geknuffeld en zijn nu nog verliefder op hem dan we al waren. Het was moeilijk om hem achter te laten, maar gelukkig kunnen we hem vrijdag al gaan halen en komt hij echt bij ons wonen.
We hebben Oliver 's avonds al gewaarschuwd dat hij nog een paar dagen van zijn rust moet genieten: Diederikje zal heel wat aandacht van hem gaan vergen!
O, bijna vergeten: volgens de keurmeester was het een prachtig nestje en was Diederikje toch wel het mooiste kitten uit het nest. Uiteraard zijn we trots op ons mannetje!
We gaan het nog meemaken! Na 33 jaar koningschap van Koningin Beatrix heeft ze vandaag aangekondigd dat ze op 30 april aanstaande afstand zal doen van de troon en dat Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima het van haar zullen overnemen. Aangezien we nog niet ingepland zijn voor een interview bij het consulaat, kunnen we er wel met enige zekerheid van uitgaan dat we 30 april nog in Nederland zullen zijn en dit historische moment zullen meemaken. (Maar hopelijk gaan we daarna toch wel heel snel naar de VS.)
Eindelijk was het dan zo ver: we hebben het huis in Amersfoort officieel overgedragen aan de kopers. Helaas bleek de CV-ketel, die de hele winter al moeizaam werkte, nog een laatste verrassing voor ons te hebben: er was een forse lekkage, die we pas ontdekten bij de eindinspectie een half uur voor de levering. Dat was een flinke domper op de feestvreugde. Maar we hebben netjes de verwarmingsonderhoud-mensen gebeld om de lekkage te verhelpen en hopen dat dit niet te veel geld gaat kosten. 's Avonds hebben we bij 22HIGH, een nieuw restaurant in Amersfoort, gevierd dat we geen koophuizen meer in Nederland hebben en dus onze handen vrij hebben om naar de VS te gaan als we eindelijk onze green card-stempel hebben. En dat er lekker wat overwaarde in het huis zat en de euro-dollar-koers even lekker gaat, was uiteraard ook een toost waard!
We hebben Diederik C-You Guided by the Moon vandaag mogen ophalen. En wat zijn we verliefd op dit kereltje! Hij is dapper en vrolijk en enorm aanhankelijk en hij vindt alles leuk en lief. Hij is heerlijk speels en koddig. Jammer dat Oliver dat op dit moment nog niet zo met ons eens is: hij vindt het nog maar een opdringerig ding en een aantasting van zijn persoonlijke leefruimte en wisselt bang weglopen af met fors blazen naar de nieuwkomer. Ach, het is ook niet niks als je maanden lang de enige kat bent geweest...
We zijn nu 2 dagen verder en hoewel er op dit moment nog steeds geen warme band tussen Oliver en Diederik bestaat, spelen ze nu toch af en toe al lekker met elkaar. Oliver heeft het zelfs goed gevonden, dat Diederik met Oliver's staart speelde toen Oliver lekker lag te slapen op de bank. We denken dat het wel goed komt met deze twee!
We hebben er lang over nagedacht, maar eindelijk hebben we een spiegelreflexcamera gekocht om mooie foto's te kunnen maken van onze B&B en ons schilder- en bloemwerk. We moeten nog flink oefenen, want het is toch wel anders dan een compactcameraatje! Gelukkig hebben we mooi oefenmateriaal rondlopen in de vorm van Oliver en Diederik.
We hebben de overwaarde van het verkochte huis overgemaakt naar onze bankrekening in de VS en deze keer geen dalende euro-dollarkoers op het moment dat we geld moeten overmaken, maar een licht stijgende. Dat is toch een stuk relaxter!
Vanochtend hebben we Iris en Lisanne van het programma "Ik vertrek" op bezoek gehad. We hebben ruim twee uur gezellig gepraat over onze ervaringen in de VS en onze plannen het komende jaar. De tijd vloog om! Aan het eind hebben ze nog even wat beeldopnamen gemaakt. In het begin toch wel even spannend om te praten als er een camera draait...
Binnen een week horen we of de redactie zin heeft om ons te gaan volgen. Als dat zo is wordt er gefilmd als we afscheid nemen in Nederland en komt er twee keer 4 of 5 dagen een ploegje (2 mensen) naar de VS om te kijken hoe het met ons gaat. In de tussentijd krijgen we een dagboekcamera om zelf mee te filmen. Voor het programma is belangrijk dat we een eerlijk beeld geven van hoe het gaat en niet alleen maar een juichend verhaal houden. Ach, met alles wat we nog voor de boeg hebben, zullen er vast nog wel hoogte- en dieptepunten aankomen en kan het dus best een gevarieerd verhaal worden. We zijn al aan het denken wat we zouden kunnen inplannen voor de eerste 4 dagen, als we net in de VS zijn: auto kopen (zo'n grote Amerikaanse bak natuurlijk), overleg met Bill Jenks de bouwinspecteur en Mike Ajello de zoning enforcement officer op Town Hall, bouwmaterialen kopen bij Home Depot en beginnen met klussen, borrelen bij de buren... genoeg te doen. We verzinnen vast nog wel meer.
We zijn benieuwd of we echt gevolgd gaan worden!
PS van Diederik: het was heel leuk dat Iris en Lisanne op bezoek waren, want ze hadden allebei tassen met mooie franjes en daar kon ik mooi mee spelen.
Na lang wikken en wegen hebben we aan Tom van A.E. Olsen de opdracht gegeven om de verwarming, airco en warmwatervoorziening in ons huis in de VS te gaan verzorgen. Een lastige keuze, want je weet maar half waar je op moet letten. Maar we hebben wel vertrouwen in Tom en daarom hebben we voor hem gekozen.
En dan begint nu een bijna nog lastiger deel: op afstand proberen precieze afspraken te maken over de plaats van alle apparaten, roosters en thermostaten. En dan moeten we ook nog een propane gas company vinden en die precies uitleggen waar we de gastank willen we hebben. Complicatie daarbij is waarschijnlijk ook nog, dat we een permit nodig zullen hebben van de Wetlands Committee. Zaten we maar daar, dan zou het allemaal een stuk gemakkelijker zijn...