The Orange Gild Blogs |
||
Ondanks alle beslommeringen deze week heeft Luke toch het filmpje van The House of Holland weten af te ronden. Hij staat op YouTube. Nu maar hopen dat we er een beetje aandacht voor kunnen genereren!
Om 10.00 uur stond de fotografe op de stoep. Ze was erg tevreden over ons opgeruimde (lees: ongezellig lege) huis en heeft gewone foto's gemaakt en de foto's voor een 360 graden videoclip. We zijn natuurlijk erg benieuwd naar de foto's. Meteen toen ze weg was hebben we trouwens al weer heel wat spulletjes naar binnen gesleept: het galmde in de woonkamer en zo ongezellig willen we er de komende maanden niet bij zitten!
Eindelijk, eindelijk, eindelijk! We hebben bericht ontvangen dat onze visumaanvraag officieel is ingediend bij de USCIS. Het is gelukt! Een glorieus moment. Jammer dat we allebei te grieperig zijn om er heel euforisch over te worden, maar blij zijn we natuurlijk wel.
We hebben bericht gehad dat onze aanvraag officieel is ingediend bij de USCIS. Het is eindelijk gelukt!
De les bij Boerma stond vandaag in het teken van het verwerken van groenten en fruit in bloemstukken... nou ja, er was alleen groente deze keer. Met spitskool, spruitjes, broccoli en komkommer, 2 verschillende schalen en bloemen, blaadjes en allerlei andere materiaaltjes moest Lorelai maar verzinnen wat ze zou gaan maken. Het vergde enig denkwerk, maar het eindresultaat is toch wel erg leuk geworden! Grappig, maar ook best moeilijk, dat we deze keer echt voor de eerste keer onze eigen creativiteit de vrije loop moesten laten en iedereen dus hele andere dingen maakte.
Vandaag heeft Lorelai haar planningsgesprek gehad op haar werk en heeft ze haar afdelingshoofd verteld over de toekomstplannen in de VS. Met verbazing en lichte jaloezie werd het nieuws ontvangen: iedereen droomt wel eens stiekem van emigreren, maar slechts weinigen kunnen het ook echt gaan doen.
Nu zowel Lorelai als Luke op het werk hebben aangegeven dat ze gaan emigreren, hoeven we onze ware identiteit niet meer verborgen te houden. Dus: Wij zijn Ron en Marian!
We bedanken Luke en Lorelai dat we hun namen een aantal maanden hebben mogen lenen, maar gaan nu in dit blog toch liever verder onder onze eigen namen.
Het was vandaag redelijk weer en Marian hoefde vandaag niet naar Aalsmeer omdat het vakantie was, en dus kon ze even wat opruimen, snoeien, onkruid wieden en vooral mos verwijderen in de achtertuin. Het was even een paar uur hard werken, maar het zag er duidelijk beter uit. Hoewel het nog niet helemaal klaar is, kunnen we nu de kijkers rustig laten komen op de Open Huizen Dag van 31 maart!
De verkoop van de Arnhemse woning is nu echt gestart: het huis staat op Funda.nl en nu kan iedereen zien dat het te koop staat. we zijn benieuwd of we al snel wat reacties krijgen.
We hadden afgelopen woensdag de druk een beetje verhoogd bij de makelaar van het huis in Amersfoort (ingebrekestelling, omdat de teksten op de verschillende sites nog steeds niet aangepast waren na 3 weken) en tot onze grote verbazing werden we vandaag gebeld dat er aanstaande dinsdag kijkers komen in ons huis in Amersfoort! We vielen van onze stoelen... Het lijken serieuze kijkers, want ze kennen het huis van vrienden, hebben al eerder in de wijk gewoond en willen weten of ze er voor 13 april in kunnen in verband met een bevalling. We leven helemaal op en zijn stomverbaasd!
Nu nog regelen dat het huis er een beetje acceptabel uitziet; dus RotsVast gebeld en gevraagd om er dringend op te wijzen dat de huurders de boel schoon en fris moeten achterlaten als ze 's ochtends weg gaan. We hebben er geen heel goed gevoel bij en dus besluiten we om dinsdagochtend in het holst van de nacht zelf naar Amersfoort te rijden (de bezichtiging is om 8:30 uur) en de bende op te ruimen en ramen open te zetten als dat nodig is. Kunnen we meteen checken of de makelaar er echt is, of dat dit een smoesje is om de ingebrekestelling af te houden...
We stonden met onze Arnhemse woning al op Funda, maar nu kan de buurt ook zien, dat we te koop staan: de te koop-borden zijn geplaatst. Borden in ons geval, want we hebben ook aan de achterkant een bord laten plaatsen, omdat bezoekers van de Wok ons huis ook kunnen zien vanaf de parkeerplaats. Je weet maar nooit of iemand zo gek is op het eten van de Wok, dat hij daar op een steenworp afstand vandaan wil wonen!
Dat is snel: de eerste kijkers hebben een afspraak voor aanstaande zaterdag gemaakt! Deze mensen gaan ook een directe concurrent een paar straatjes verderop bekijken en lijken dus wel heel serieus. Spannend!
En vrijdag aanstaande hebben we ook nog kijkers! Een jong stel, dat al meerdere huizen heeft bekeken en niets kan vinden dat naar hun smaak is. Mooi dat we de kijkers zo snel achter elkaar hebben; misschien voert dat de druk een beetje op bij kijkers/kopers...
Hoewel we allebei geen ochtendmensen zijn, zijn we vandaag voor dag en voor dauw opgestaan om rond half 8 in Amersfoort te zijn. De huurders waren al weg toen we aankwamen en we konden toen meteen beginnen met schoonmaken en luchten: ons voorgevoel dat de huurders niet echt hun best zouden doen, kwam uit. Bierkratten in de kamer, etensverpakkingen op de koelkast in plaats van erin, kleren overal behalve in de kasten en spinrag, spinrag, spinrag! Na wat poetswerk, herinrichting van de kamers en flink spuiten met een frisse spuitbus, hadden we het nog een beetje acceptabel weten te maken, want toen de makelaar kwam "vond hij het eigenlijk wel meevallen; hij herinnerde het zich erger." we hebben de woning enkele minuten voor half 9 verlaten en zijn -gespannen- gaan ontbijten bij het Van der Valk-restaurant om de hoek.
De hele dag hebben we in spanning en nogal vermoeid door het vroege opstaan, gewacht op de terugkoppeling van de makelaar en om 21:00 uur kwam het verlossende telefoontje: de mensen waren enthousiast, wilden van alles verbouwen, maar wilden dit pas doen na de bevalling half mei. Ze gingen nu eerst even rekenen wat de verschillende verbouwingen zouden gaan kosten en zouden het dan nog wel laten weten. Hoera, het is geen NEE! Sterker nog, dit klinkt toch wel erg serieus!
Tussen al het nieuws op het huizenfront door, is Marian vandaag weer naar Aalsmeer geweest. Stapelen en structuur stond op het programma en Marian heeft een mooie "toren" gestapeld, die mooi tot zijn recht kan komen bij de bezichtigingen van dit weekend.
Het was flink ploeteren, maar vanavond is het huis in Arnhem zo veel mogelijk al in bezichtigingstoestand gebracht. Morgen nog alle poezendingen in de garage zetten en de laatste kranen opglanzen en dan kunnen de kijkers komen!
Vorig jaar heeft Ron meegedaan met de wedstrijd van de Creso met het thema Universum. Dit jaar is er weer een wedstrijd en deze keer is het thema "Parel van Gelderland". Vanavond heeft Ron de opzet gemaakt voor een wel heel bijzondere Parel: het Gelredome in Arnhem, thuisbasis van "onze jongens" van Vitesse, maar inmiddels ook grootste concertzaal van Oost-Nederland. De basis is veelbelovend en vooral uitgevoerd in blauwe tinten; benieuwd hoe Ron volgende week verder gaat. Het is in ieder geval iets heel anders dan prachtige landschapjes...
De laatste dingetjes zijn vanochtend nog opgeruimd en Max en Oliver zijn in de auto gezet, die Ron op 20 meter van het huis op een parkeerplaatsje heeft neergezet. Hoewel de heertjes eindelijk eens vrij in de auto konden rondlopen, hadden ze het toch niet helemaal naar hun zin... hopelijk hoeven we dit niet te vaak zo te doen.
Ron heeft na de bezichtiging nog even kunnen praten met de makelaar en deze gaf aan dat de kijkers erg enthousiast waren. Maar ze gingen nog wel enkele andere huizen bekijken, dus we horen pas later hoe geïnteresseerd ze nou echt zijn.
Ongelofelijk! De kijkers van vanochtend waren zo enthousiast dat ze het huis willen hebben en ons de vraagprijs hebben geboden, toen ze hoorden dat er morgen nog een kijker zou komen! We zijn door het dolle heen.
We hebben nog geprobeerd contact te leggen met de kijkers van morgen -je weet nooit of het nog een prijsopdrijvend effect kan hebben als je meerdere geïnteresseerden tegen elkaar opzet-, maar rond half 7 werd duidelijk dat deze nu alleen maar oriënterend aan het kijken zijn en nog niet van plan zijn al te kopen en dus hebben we volmondig ja gezegd tegen onze kopers. We zijn totaal verbaasd, net als de makelaar en hebben het 's avonds gepast gevierd met champagne en een bezoekje aan de Wok.
Marian had gezien dat er een workshop cupcakes versieren werd gegeven door de Volksuniversiteit en dacht het wel leuk zou kunnen zijn als we bij de Orangegild leuke cupcakejes zouden kunnen serveren bij de workshops. Met frisse moed is ze dus naar de workshop gegaan. Helaas viel het een beetje tegen: een lang verhaal over de workshopdocente en haar bedrijfje, een zeer uitgebreide behandeling van een cupcakes-recept (het duurde zo lang dat je in de tussentijd de cupcakes bijna had kunnen bakken, ware het niet dat er geen ovens waren) en daarna eindelijk iets doen met rolfondant en marsepein.
We hebben roosjes leren maken en verder was het maar een beetje aanrommelen met uitsteekvormpjes. Helaas waren er maar heel weinig vormpjes aanwezig, waardoor je steeds op zoek moest bij de medecursisten waar dat ene vormpje was gebleven dat jij net nodig had. Jammer genoeg mochten we niet leren hoe je een mooie botercreme-rozet kunt spuiten, want er was maar 1 spuitzak met botercreme en daar moesten we met z'n achten mee doen. Aan het eind deed de docente nog voor hoe je een schattig paashaasje kon maken van rolfondant, maar omdat we veel te weinig tijd hadden gehad voor het versieren van onze 8 cupcakes, had niemand daar tijd voor. Met cupcakes die bijna af waren, ging Marian weer naar huis. Het zag er toch wel feestelijk uit en ze heeft een paar goede basistechnieken geleerd, maar ze heeft vooral geleerd dat een feel good experience in ieder geval inhoudt dat je niet te veel over jezelf praat en je genoeg materiaal en hulpmiddelen neerlegt voor alle deelnemers.
Het goede nieuws over Arnhem is natuurlijk geweldig, maar we worden wel een beetje onrustig van de volledige stilte rond de kijkers in Amersfoort: een week is toch wel erg lang om niets van je te laten horen als je grote haast hebt om een huis te kopen. We hebben de makelaar dus maar gebeld en deze gaf aan dat hij meestal pas na iets meer dan een week achter dit soort mensen aan gaat bellen. Nog even geduldig zijn dus...
We zitten nu ook al ongeduldig te wachten op een bericht van de Arnhemse makelaar: we hadden inmiddels toch wel een uitnodiging verwacht om de koopovereenkomst te tekenen. Maar het blijft stil, heel erg stil... Wat is er aan de hand?
Vandaag mocht Marian haar fantasie helemaal laten gaan. De opdracht bij de Advanced Dutch Floral Design Course luidde vandaag: "Maak een free-style bruidsboeket en gebruik daarin 10 Anthuriums en 5 rozen en zoek het verder maar uit". Marian besloot om biedermeiers, druppels en watervallen te laten voor wat ze zijn en te gaan voor een bruidsstaf. En het resultaat was aardig spectaculair!
Vandaag heeft Ron zelf maar eens gebeld met de Arnhemse makelaar. Het werd duidelijk dat de makelaar die de rondleiding vrijdag had gedaan, met griep thuis was en daarom nog geen koopovereenkomst had kunnen opstellen. Bovendien hadden de kopers nogal lang gedaan over het toesturen van hun personalia. Dat verklaart de vertraging, maar omdat we de afspraken toch wel erg graag stevig ondertekend op papier willen hebben staan, hebben we tot spoed gemaand en afgedwongen dat we vrijdagmiddag toch de koopovereenkomst kunnen gaan tekenen. Het concept hebben we inmiddels gehad en afgezien van een klein foutje in een telefoonnummer kunnen we er prima mee leven. De datum van levering wordt 13 augustus en 20 april loopt het voorbehoud financiering af. Mooi, duidelijkheid!
Wow! Ron is helemaal los gegaan bij het afmaken van zijn schilderij van het Gelredome en heeft een Van Gogh-stijl lucht toegevoegd en kleuren die je niet zo snel zou verwachten. Absoluut een eye-catcher! Eén van de docenten van de Creso kwam even binnen en was onder de indruk: Ron mocht er niets meer aan veranderen. Jammer dat we er inmiddels achter zijn dat de expositie bij de Creso precies is als wij even naar de VS zijn...
Ondanks een telefoongesprek eerder deze middag met de Amersfoortse makelaar die nog steeds geen contact had kunnen leggen met de haastige kijkers, gingen we vol positieve energie rondhalf 3 naar het kantoor van de Arnhemse makelaar om de koopovereenkomst voor ons Arnhemse huis te tekenen. Maar hier wachtte ons een grote teleurstelling: in plaats van een blij praatje over hoe snel de verkoop was gegaan en hoe fantastisch het was dat ze ook nog de vraagprijs hadden geboden, kwam er een zorgelijk verhaal over de financiering door de kopers. De makelaar had gecheckt bij zijn eigen hypotheekadviseur en bij de hypotheekadviseur van de kopers hoe het zat met de financiële haalbaarheid en dat bleek zo wankel of -eigenlijk juister- onduidelijk te zijn, dat hij ons afraadde om de koopovereenkomst te tekenen. Door niet te tekenen konden we onze handen vrijhouden om andere kijkers nog naar ons huis te laten kijken, waaronder de kijkers die we zaterdag hadden afgezegd. Beduusd zijn we weer weg gegaan, balend en teleurgesteld. De ene vrijdag heb je de hoop dat je 2 huizen kunt verkopen en de vrijdag erop is het maar de vraag of je uberhaupt 1 huis hebt verkocht...
Marian heeft slecht geslapen van het vervelende nieuws van vrijdag en was dan ook zaterdag en zondag vroeg wakker. Gelukkig kon ze afleiding vinden van het gepieker door aan een eigen free-style bruidsboeketje te werken: ze had in de garage pitriet liggen en had daar nog nooit wat mee gedaan en wilde nu proberen of ze er iets leuks mee kon maken. Het duurde even, maar toen was er op zondagmiddag dan toch een apart bruidsboeketje. Veel techniekjes uitgeprobeerd, ook al vast nagedacht over een mogelijk bruidsboeket voor het examen op 4 juli en vooral lekker de aandacht bij de bloemetjes gehad en niet bij de tegenvallende huizenverkoop!
Vanavond was er bij Plantion Ede (de bloemenveiling en -groothandel) een speciaal evenement, waar Marian met enkele collegastudenten van Boerma naar toe is geweest: naast diverse werkstukken van regionale bloemisten, waren er ook demonstraties van 3 grote namen uit de Nederlandse bloemenwereld: Max van der Sluis, Hanneke Frankema en Hendrik te Plate zijn bijna onafgebroken bezig geweest met het maken van prachtige werkstukken. Daarbij werd duidelijk uitgelegd wat ze al voorbereid hadden en wat ze ter plaatse nog aan het doen waren. Interessant, maar vooral ook inspirerend: wat kan je toch leuke dingen doen met plantaardige materialen!
Het zat ons niet lekker dat we de koopovereenkomst niet getekend hadden. We hadden de "kopers" nu geen enkele verplichting opgelegd om een beetje snel te handelen met het rond krijgen van hun financiering omdat wij onze handen vrij wilden houden vanwege eventuele andere kijkers. Maar er was al snel duidelijk dat de kijker van de zaterdag afgehaakt was en dat er verder helemaal niemand stond te trappelen om ons huis te komen bekijken. Kortom, wij hadden helemaal niets en de koper kreeg alle ruimte van de wereld. We hebben dus besloten om toch aan te dringen op tekenen zodat er tenminste een eindtermijn in zicht was en een verplichting bij de koper om bij tenminste 2 banken om een hypotheek te vragen. De datum van overdracht is wel naar voren geschoven in verband met de verlaging van de overdrachtsbelasting die 1 juli afloopt: de datum is nu gesteld op 27 juni. Dat betekent dat wij, als de financiering rond komt voor 20 april, 1 mei de huurders uit het huis in Amersfoort moeten gaan gooien en daar razendsnel aan het klussen moeten om in ieder geval 2 verdiepingen woonklaar te maken. Maar goed, vandaag hebben we pas de eerste stap in dit traject gezet en de koopovereenkomst aan onze kant getekend (nadat we al een klein beetje positiever nieuws hadden gekregen over de financiële situatie van de kopers).
Omdat we in het najaar nog graag een keertje op vakantie willen en daarbij denken aan een schilderworkshop voor Ron in een zonnig en aangenaam land voor Marian, zijn we terecht gekomen bij Els Waijers. Zij heeft een huis in Portugal en geeft daar schilderworkshops. Vandaag zij we naar haar toe gegaan in Loon op Zand om kennis te maken, mogelijkheden door te spreken en werk van Ron te laten zien, zodat ze weet wat aandachtspunten kunnen zijn.
Het klikte heel erg goed en ze heeft lekker kritisch naar het werk van Ron gekeken. We zien het helemaal zitten en gaan zeker naar haar toe. Nu nog regelen wanneer precies.
De kopers van het huis in Arnhem hebben de koopovereenkomst ook getekend en de 3 dagen bedenktijd zijn inmiddels ook om en dus kregen we van de makelaar de melding dat we het verkocht-bord mochten ophangen. Het is nog steeds niet helemaal zeker zolang het voorbehoud financiering nog geldt, maar het voelt best goed om in de straat aan te komen rijden en het rode bord te zien!
Eindelijk zijn wij dan ook een keer in de Keukenhof geweest! Na een lange treinreis via Den Bosch, zijn we met de bus Van Schiphol naar Lisse gereden en daar hebben we de Keukenhof verkend. Het was nog een beetje vroeg en niet alle bloemen stonden al in bloei, maar we hebben toch wel erg leuke ideeën opgedaan voor tulpenperkjes bij ons huis in de VS. De fresia-expositie sprak Marian erg aan, omdat ze mooie techniekjes voor bloemschikken kon afkijken en uiteraard hebben we erg genoten van het volksdansen dat onderdeel uitmaakte van Dutch Costume Weekend.
Na een paar uur Keukenhof zijn we weer teruggegaan naar Den Bosch, waar Ron uitgebreid kennis heeft kunnen maken met het fenomeen 't Pantoffeltje, een kroeg waar hij al veel over had gehoord. Een paar biertjes, wijntjes en een territoriumkwestie met een tasje en een jas later, zijn we op zoek gegaan naar een hapje eten. Den Bosch is op zaterdagavond echter erg druk met uit-eters en het viel dus niet mee om een plekje te vinden, maar bij toeval kwamen we uiteindelijk toch in de goede straat uit voor een bezoekje aan de Prince of India. Jammer genoeg hadden we daarna de trein naar Arnhem net gemist en moesten we op een koud perron een half uur wachten, maar de reis terug naar huis verliep verder prima. We kunnen weer 2 bezienswaardigheden van ons to do-lijstje afhalen.
...we hebben toch wel erg leuke ideeën opgedaan voor tulpenperkjes bij ons huis in de VS!
We zitten even in een relatief rustige fase van het emigratieproces: de green card-aanvraag is in behandeling bij de USCIS en daar horen we niets van, we wachten het voorbehoud financiering van ons huis in Arnhem even af en kunnen daarna pas allerlei verbouw- en verhuisplannetjes maken en hoewel we af en toe even checken of dream #7 nog steeds "under contract" is en we wat nieuwe properties zoeken op internet, heeft het nog niet zoveel zin om hier harde lijstjes van te maken omdat we pas over een maand naar de VS gaan om ze te bekijken.
In de tussentijd zijn we vooral druk met ons werk: Ron is bezig met zijn laatste maand bij de ABN AMRO en bij Marian is er een collega al wat langer ziek, waardoor steeds meer klussen op haar bureau belanden.
We hebben een heerlijk rustige Pasen achter de rug. Het is wel een raar idee dat dit misschien de laatste Pasen in Nederland is geweest. Misschien, want als alles snel gaat met de USCIS en andere instanties die zich met de visumaanvraag bemoeien, kunnen we volgend jaar al in de VS zitten, maar als het wat langer duurt zijn we volgend jaar nog niet weg rond deze tijd.
Het eten voor Tweede paasdag had in ieder geval wel een emigratieplannen-gerelateerd thema: we hebben pizza laten komen, omdat we tijdens de komende klusperiode in Amersfoort verwachten dat dit wel het soort voedsel zal zijn waarmee we ons op de been gaan houden. Bovendien is het natuurlijk een goede Amerikaanse gewoonte om pizza te orderen als je zelf geen tijd of zin hebt om te koken... we zijn al druk bezig met inburgering!
Ron schildert rustig door maar dat gaat niet altijd zoals hij het graag wil. Hij moppert wat af over dit werk:
Vandaag is de taxatie geweest van ons huis in Arnhem: we zijn met vlag en wimpel geslaagd, omdat we een realistische vraagprijs hadden gesteld. Ron heeft nog even bij de taxateur proberen uit te vinden of de kopers nu bijna aan het eind van hun traject zitten nu de taxatie heeft plaatsgevonden, en de taxateur gaf aan dat hij meestal pas wordt ingeschakeld als het akkoord van de bank er al bijna is. We zijn dus heel hoopvol, dat onze kopers het huis toch kunnen financieren en we het dus echt kwijt zijn!
Nadat Marian terugkwam van haar Boerma-lessen bleek in haar email een berichtje te zitten waarin de kopers van ons huis in Arnhem verzoeken om een verlenging van het voorbehoud financiering van 4 weken: ze zijn voor 95% rond, maar alles moet nu nog naar de bank voor een definitief akkoord. We sprongen bijna uit ons vel: eerst eindeloos treuzelen en dan twee dagen voor de afloop van de termijn nog komen met zo'n lange verlenging! We hebben vanavond nog een mailtje gestuurd naar onze makelaar dat we de hele verlenging alleen willen geven als de overdracht ook 4 weken opschuift of dat we maximaal 2 weken verlenging willen geven, waarbij kopers maar eens extra hun best moeten doen om de termijn te halen. We balen verschrikkelijk dat we nu nog geen zekerheid hebben over de verkoop en willen die onzekerheid natuurlijk het liefst zo kort mogelijk laten duren.
We hebben vandaag allebei afzonderlijk uitgebreid met de makelaar aan de telefoon gehangen over het verlengingsverzoek van de kopers. De makelaar had contact gehad met zijn eigen hypotheekadviseur en de hypotheekadviseur die in de eerste fase van het koopproces in beeld was bij kopers. Beide waren zeer sceptisch over de positieve mail van de huidige hypotheeadviseur en spraken over een twijfeldossier: er waren nog niet voldoende stukken om zulke positieve uitspraken te doen, er was nog niet eens een hypotheekofferte aangevraagd bij de bank, deze kopers treuzelen en snappen niets en er werd zelfs gezegd dat deze mensen zich misschien wel schuldig maakten aan fraude! Oeps, dat zijn onze "kopers". De makelaar kwam zelf met de suggestie om geen verlenging te geven en op die manier uit te vinden hoe serieus de kopers zelf hun kansen inschatten: als ze er echt in geloven, proberen ze de financiering ook rond te krijgen zonder dat het voorbehoud nog geldt, maar als ze zelf ook twijfelen ontbinden ze om te proberen de boete van 10% te voorkomen. Wij denken trouwens dat ze die boete toch wel kwijt zijn, omdat ze nog geen 2 afwijzingen van banken hebben (wat wel een voorwaarde in de overeenkomst is), zodat wij in ieder geval ? 22.500 overhouden aan deze onderneming.
Dit advies hebben we overgenomen: de boete hebben we nodig als de kopers toch het huis niet kunnen kopen, want we hebben inmiddels de huurders in Amersfoort laten weten dat zij echt het huis uit moeten per 1 mei omdat we er zelf gaan wonen. Als de koop in Arnhem alsnog niet doorgaat, hebben we derving van huurinkomsten. Bovendien denken we dat de waarde van de woning in Arnhem nog wel een beetje zakt als je nu weer de markt opkomt nadat het huis al onder voorbehoud verkocht is geweest... Wat een vervelende situatie, maar gelet op het onbetrouwbare beeld dat ons van de kopers wordt geschetst, zien we eigenlijk geen andere weg. Wel hebben we gevraagd om de inkomenscijfers om in te kunnen schatten of we bereid zijn de storting van de garantie uit te stellen. Zo kunnen we zelf een beetje inschatten hoe de vork werkelijk in de steel zit.
De makelaar heeft alles doorgemaild naar de hypotheekadviseur en nu moeten we in spanning afwachten wat er gaat gebeuren...
...ze spraken over een twijfeldossier...
Het is inmiddels vrijdagavond en we hebben niets meer gehoord van de kopers: geen cijfers, geen ontbinding, niets. Is dit goed nieuws of komen ze maandag alsnog met een ontbinding, want dan zijn ze nog steeds op tijd. Spannend!
Even wat anders: we zijn vandaag naar de grootse vlooienmarkt in het Gelredome geweest in de hoop dat we daar mooie "Dutch" spulletjes zouden kunnen vinden voor onze B&B in de VS. Of dat we anders leuke ideeën zouden opdoen voor de inrichting van de B&B-kamers. Na enkele uren rondslenteren langs kraampjes met allerhande oude en nieuwere rotzooi, kwamen we tot de conclusie dat er niets voor ons bij zat en dat zelfs de inspiratie niet geleverd was.
Wel zijn we definitief tot de conclusie gekomen dat we niet op de Delfts Blauw-toer gaan: ons "Delfts" Blauw komt in veel landen voor en is dus niet typically Dutch genoeg om ons daarmee te profileren. Her en der een blauw accentje kan wel, maar het wordt geen thema van onze inrichting.
Bekaf en een beetje teleurgesteld zijn we teruggefietst naar huis: vlooienmarkten zijn ons ding duidelijk niet en wij moeten maar op een andere manier proberen aan onze spulletjes te komen!
Toen we een paar weken geleden in de Keukenhof waren, waren de tulpen jammer genoeg nog niet zo ver dat we de typisch Nederlandse bollenvelden konden zien. In de krant werd vandaag echter aandacht besteed aan de bollenvelden in NoordOostPolder (Flevoland) en spontaan besloten we daar vandaag maar naar toe te gaan. Gelet op de planning van de komende weken (verbouwing in Amersfoort, verkenningsreis naar de VS) is dit zo ongeveer het enige weekend dat we nog even van de bollenvelden kunnen genieten.
En genoten hebben we: we hadden geluk dat we redelijk weer hadden en de bollenvelden lagen er indrukwekkend kleurrijk bij. We hebben mooie foto's kunnen maken. Ze hebben duidelijk niet alleen bollen in de Bollenstreek!
Met een bosje tulpen dat we langs de weg hebben gekocht, zijn we daarna nog even doorgereden naar Lelystad, waar we de moeder en broer van Marian bijgepraat hebben over de perikelen rondom het huis in Arnhem. Aanzienlijk later dan gepland stapten we weer in de auto, waardoor Marian het bijna begaf wegens voedselgebrek. Onderweg in Garderen vonden we gelukkig een prima Chinees en kon Marian op de been gehouden worden en konden we bovendien dit spontane dagje uit smakelijk afsluiten.
Terwijl Marian vandaag op de hei zat voor een tweedaagse training, ontving Ron een mailtje van de makelaar. Of eigenlijk was het het cc-tje van een mail die de makelaar aan zijn eigen hypotheekadviseur had gestuurd. Hierin gaf de hypotheekadviseur van de kopers de financiële informatie waar we om gevraagd hadden, maar meldde hij ook dat deze mail als ontbinding beschouwd moest worden als wij geen verlenging van het voorbehoud financiering wilden geven. En bovendien meldde hij dat hij met gemak aan 2 afwijzingen van banken zou kunnen komen.
En deze mail van de kopers was vrijdagmiddag om 16:44 al aangekomen bij onze makelaar...
Ron was witheet en heeft de makelaar gebeld. Onze eigen makelaar was er niet en dus kreeg hij de vestigingsdirecteur aan de lijn. Inmiddels had hij Marian ook gebeld en deze heeft haar lunchpauze onderbroken om via haar mobieltje mee te kunnen luisteren met wat de makelaar te melden had. We kregen ontluisterende verhalen dat de voorwaarden in de overeenkomsten niets waard waren en dat het heel goed mogelijk was dat de afwijzingen, die dus nog geregeld moeten worden, gewoon gelden om onder de boete uit te komen. Want misschien hebben we formeel wel gelijk, maar ja, het is toch wat anders om gelijk te krijgen bij de rechter... Waarom schrijf je dit soort dingen dan nog op in een contract? Als je je er toch nooit op kan beroepen? Aan de andere kant maakte hij zich weer geen zorgen over de ontbinding: deze voldeed niet aan de vormvereisten en gold dus niet. Maar ja, om dan in zijn eigen woorden te spreken: gelijk hebben is één, gelijk krijgen bij de rechter is toch wat anders. Wat hebben we hier nou aan?
Uiteindelijk heeft de makelaar aan de kopers aangegeven dat ze nog tot donderdag verlenging van het voorbehoud financiering krijgen, zodat wij in de tussentijd naar de cijfers kunnen kijken.
We hebben heel wat heen en weer gebeld tot 's avonds laat en uiteindelijk kwamen we allebei op de gedachte dat we misschien beter eens even rechtstreeks contact konden opnemen met de kopers. Wij hadden de indruk dat de cijfers wel goed genoeg waren en konden ons toch nauwelijks voorstellen dat deze mensen echt zo slecht in elkaar zitten als ons voorgeschoteld wordt. Dinsdagavond, als Marian weer terug is van haar training gaan we even bellen. Dat geeft een beetje rust.
We hebben vanavond gebeld met onze kopers en kregen een spontane meid met een heerlijk Rotterdams accent aan de lijn. We waren meteen overstag: ze klonk zo oprecht en ze wilde het huis nog steeds zo graag hebben, dat we toch echt het gevoel hebben dat onze makelaar en de adviseurs die hem hebben voorgelicht, een veel te zwartgallig beeld van deze mensen hebben geschetst. We hebben samen besproken hoe alles verlopen was en toen ze vertelde dat ze toch "bijna een hartaanval kreeg" toen we geen verlenging wilden geven, kon het niet meer stuk.
Inmiddels begrepen we dat het met de eerste hypotheekadviseur echt niet klikte maar dat ze nu wel een goede adviseur hebben, die op allerlei manieren probeert dit proces goed door te komen. We hebben haar gerustgesteld dat ze de verlenging kreeg en "ze kon wel janken van blijdschap".
Wat zijn wij blij dat we het heft in eigen handen hebben genomen en ons zelf een beeld hebben gevormd van deze mensen en niet langer zijn afgegaan op het beeld dat anderen hebben! Het kan natuurlijk nog steeds misgaan, maar dan hebben we ze in ieder geval wel een eerlijke kans gegeven.
Een week geleden hebben we Rotsvast definitief laten weten dat we onze huurders houden aan de opzegdatum van 30 april 2012, zoals 2 jaar geleden afgesproken in de overeenkomst en bevestigd in een toen al door beide partijen ondertekend opzegbriefje. Maar omdat we niets meer hoorden, heeft Ron zelf maar eens even gebeld met Rotsvast. De beheerder was er niet en dus heeft Ron de huruder maar gebeld. Deze bleek van niets te weten!
Weer gedoe dus! Waarom sluit je nog overeenkomsten als niemand zich er iets van aantrekt? Later op de middag heeft Ron nog een pittig gesprek gehad met de beheerder van Rotsvast en dat heeft er toe geleid dat er zo snel mogelijk een nieuw huis voor de huidige bewoners gezocht gaat worden. Wij horen dan nog wel of de datum van 30 april gehaald kan worden.
Wat is dit toch voor een grijze wereld? We worden er een beetje wanhopig van!
Waarom sluit je nog overeenkomsten als niemand zich er iets van aantrekt?
Vandaag hebben we gehoord dat onze huurders wel een ander huis hebben gevonden, maar dat het ze niet lukt om 1 mei al te verhuizen. We hebben maar afgesproken dat ze tot 22 mei de tijd krijgen, maar dan natuurlijk wel ook huur betalen voor die hele periode. Jammer, want we hadden voor onze reis naar de VS al willen beginnen met klussen, maar dat gaat nu dus niet lukken. Wel hebben we afgesproken dat we in het weekend in de woning maten komen opnemen en een klusinventarisatie gaan maken: dan kunnen we een beetje inschatten wat ons te wachten staat als we er 22 mei binnenkomen...
We hebben het huis in Amersfoort grondig bekeken en per kamer opgeschreven wat we er moeten doen. We hebben een flinke, maar niet onmogelijke klus voor de boeg! We konden ook mooi even wat foto's maken voor kasten die we op Marktplaats willen zetten en maten opnemen van die kasten.
Verder hebben we vandaag bij IKEA een prima vloertje gevonden voor beneden, maar ook voor de bovenverdiepingen; de kledingkasten vonden we wat minder geslaagd. Al met al toch een nuttig dagje, waardoor ook wat concreter wordt dat we echt gaan verhuizen naar Amersfoort.
Vanaf morgen werkt Ron niet meer voor de ABN AMRO en kan hij zijn energie volledig gaan besteden aan de Orange Gild. In zijn afscheidsmailtje aan zijn collega's (tja, een ander afscheid zat er blijkbaar niet in na al die jaren werken aan het hypotheeksysteem) wilde hij verwijzen naar onze website en de website van ons huis in Amersfoort en dus moesten we als een gek de Orange Gild-website een beetje gaan vullen. Marian heeft in allerijl een cursus en workshop-programma uit haar duim gezogen voor het najaar 2012; misschien kunnen we zo in Nederland al een beetje oefenen voor de VS! Het harde werken op deze mooie Koninginnedag had wel resultaat: de bijna lege website, is nu toch al aardig gevuld. Lay-out vergt nog wel enige aandacht, maar daar heeft Ron dan nu ook lekker de tijd voor!
Door alle huizen- en huurdersperikelen zijn we er niet aan toe gekomen om ons goed voor te bereiden op onze aanstaande reis naar de VS en dat is toch over iets meer dan een week al zo ver. We hebben nog eens even contact gelegd met Regine in Connecticut of ze ook een logeerplekje voor ons heeft en of ze een realtor voor ons wist. Gelukkig reageerde ze nu snel en kunnen we in ieder geval een paar dagen bij haar terecht. Ze heeft ons ook de namen van 2 realtors gegeven. Het begint nu weer een beetje te leven voor ons!