The Orange Gild Blogs |
||
Al vroeg moest Luke richting het Kunstbedrijf: vandaag startte de cursus Van schets naar olieverfschilderij. Tijdens deze 2 uur-durende les wordt door Jan, de docent ingegaan op technieken en materiaal en is er ook nog tijd voor wat experimenteren. In dit geval wordt niet gewerkt met olieverf op waterbasis maar met gewone olieverf en dit werkt toch weer net wat anders. Luke vindt het wel leuk om weer verschillende nieuwe materialen te leren kennen en is dan ook vol enthousiasme naar Art Supplies in de Steenstraat gegaan om daar nog wat spulletjes te halen voor de lessen. Lorelai hobbelde vrolijk mee, want het was ineens prachtig weer geworden en dan is het geen straf om een stukje in de stad te shoppen en en passant even een terrasje te pakken!
Het was ineens prachtig weer geworden en dan is het geen straf om een stukje in de stad te shoppen en en passant even een terrasje te pakken!
Luke heeft de penselen nog eens opgepakt en heeft lekker verder gewerkt aan Barcelona en het is prachtig geworden! Er staat nu een heel sfeervol schilderij met een prachtige gloed en het geeft heel mooi de mysterieuze spanning van de zonsondergang boven een grote stad weer. Luke is terecht trots op dit meesterwerkje. En dat voor het eerste werkstuk met olieverf!
Lorelai is de laatste dagen erg druk geweest met de voorbereidingen van het NKB aanstaande vrijdag in Houten. En terwijl Luke zich in het zweet aan het werken was op het tennistoernooi van de Tennisvereniging Elden heeft Lorelai het thema arrangement nog een keer geoefend en ontdekt dat ze toch wat krap in de tijd zit om het stuk te maken. Er moeten dus kleine vereenvoudigingen plaatsvinden om binnen te tijd te kunnen eindigen. Verder schildert ze alles wat los en vast zit: skeletblaadjes, takken, graspluimen en zo af en toe een anthurium. Ze heeft inmiddels ook de paperwire-vlag zo gemaakt dat deze gemakkelijk in de vaas geklemd kan worden. De voorbereidingen lopen voorspoedig en Lorelai heeft veel minder stress voor het NKB dan vorig jaar.
Vandaag is Lorelai jarig en ze is flink verwend met een stapel cadeaus: een lekker ochtendjasje, een bloemetjespapaplu ter vervanging van de paraplu die het in Boston heeft begeven, een boek over onze emigratie-voorgangers en 4 boeken van de grote floral designer Pim van den Akker, fijne kijkboeken om inspiratie uit te halen voor rouw- en trouwarrangementen die er net even anders uitzien dan gebruikelijk. Het was vandaag heerlijk weer en na nog wat geknutsel aan het NKB-front, zijn we de stad ingegaan voor een frietje, filmpje en hapje eten en toetje bij Arnhems meisje. Gezellig!
Lorelai is vanmiddag naar het Plantion in Ede geweest om bloemen, blad en nog wat laatste spulletjes voor het NKB te halen. Helaas waren de goede anthuriums er niet en moest Lorelai er maar op gokken dat het arrangement met een andere maat anthuriums ook goed zou uitpakken. Toen ze thuiskwam heeft ze meteen de tubetjes verf gepakt en is ze ijverig anthuriums gaan verven. Na een avond schilderen waren de groene, gele en zwarte anthuriums al helemaal klaar; alleen de blauwe moeten nog een laagje extra krijgen. Het ziet er vrolijk uit!
Toen ze thuiskwam heeft ze meteen de tubetjes verf gepakt en is ze ijverig anthuriums gaan verven
Vandaag heeft Luke bij de Creso zijn eerste intuitieve schilderles gehad. In de praktijk heeft hij niet geschilderd, maar met houtskool gewerkt, maar het principe blijft gelijk: niet denken, maar gewoon doen. Dat levert soms mooie vlakken op, maar ook vlakken die niet zo vreselijk mooi zijn. Het geheel is wel wat somber geworden door het houtskool. Volgende week maar iets kleurrijkers proberen te maken!
Vandaag was de grote wedstrijddag: om 7 uur zaten we al in de auto naar Houten. Gelukkig vielen de files mee en kwamen we rond half 9 aan bij het schoolgebouw waar de wedstrijd zich zou afspelen. Met de spulletjes in kratjes en emmertjes gingen we naar het plekje van Lorelai en daar schrokken we ons wezenloos: in een klaslokaal waren allemaal benauwde werkplekjes gemaakt en daar stonden dan enorme bomen en emmers met bloemen bij. Het was een volle boel en er was zo weinig ruimte dat de bloemen voor het thema arrangement maar even op de gang gezet moesten worden en de stoel afgevoerd moest worden. Lorelai wierp snel een blik op de verplichte opdracht en zag dat er geklemd moest gaan worden, een techniek die ze nog nooit had gedaan.
Lichte paniek maakte zich van haar meester. Met een kopje thee is ze even met Luke naar buiten gevlucht om een ideetje uit te werken; gelukkig kwam dat al snel en kon ze weer een beetje ademhalen. Maar of het allemaal zou lukken in een uurtje tijd...? Nou, het werd stressen: van de zenuwen deden de handen niet helemaal wat het hoofd had bedacht en werd het dus niet zo sterk als gehoopt. De bloemetjes bleven ook niet zitten zoals Lorelai wilde en ze was opgelucht dat ze in ieder geval iets afhad toen de tijd erop zat.
Na een korte pauze moest het thema arrangement gemaakt worden, maar ook nu gold weer dat de stress de handigheid in de weg zat: met trillende handen van de zenuwen kan je niet zo netjes werken als wanneer je helemaal relaxed thuis zit en het hielp ook niet dat je niet even een stapje naar achteren kon gaan om te kijken hoe het geheel er uit zag. De kleinere anthuriums bleken ook geen succes: het bleek moeilijk om ze in een mooie lijn te zetten en het geheel was dus niet helemaal wat Lorelai er zich van voorgesteld had.
Tijdens de bloemschikdemonstratie bleek Lorelai de verplichte opdracht verkeerd begrepen te hebben: ze had een klemtechniek gebruikt en die op de rand van een schaal gelegd, maar het bleek dat je de takken aan de rand van de schaal had moeten klemmen. Tja, "klemmen op de rand van de schaal", je kan het op verschillende manieren uitleggen natuurlijk... Maar het was toen wel duidelijk dat hier kostbare punten verspeeld waren en een hoge score al bijna uitgesloten was omdat het verplichte arrangement twee keer zo zwaar telde als het thema arrangement.
Na een kort uitstapje naar het centrum van Houten (heerlijk zonnetje, terrasje, even ontspannen) zijn we weer teruggekeerd naar de wedstrijd. Daar konden we nog net meekrijgen dat het team van het Boerma instituut de studentenwedstrijd had gewonnen en hebben we de commentaren van Frits Hoogers van Florafrits.nl kunnen meemaken. Helemaal aan het eind verscheen het stuk van Lorelai nog in beeld. Frits vond de uitvoering niet mooi, maar had wel waardering voor de techniek waarmee aspidistrablad was vastgenaaid en de knalblauw geschilderde anthuriums: lef, leuk!
Bij de prijsuitreiking bleek deze lef niet tot een top 10 score te hebben geleid en later bij het klaslokaal bleek dat het geheel slechts tot een 23e plaats (van de 30 deelnemers in de semi-prof klasse) had geleid. Het is jammer als je zelf helemaal achter een idee staat en vindt dat je het thema World inspired colours in een goed concept hebt uitgewerkt, maar vervolgens blijkt dat je dat thema helemaal niet had moeten uitwerken, maar alleen had moeten kijken naar het subthema Experimenteel, Extravagant en Exotisch. Het bleek dat er verdeeld over alle klassen maar een paar stukken waren waarin je het hoofdthema kon terugvinden en zeker bij de winnaars kon je er niets van terugzien. Doodmoe en teleurgesteld zijn we teruggereden naar Arnhem.
Wel waardering voor de techniek waarmee aspidistrablad was vastgenaaid en de knalblauw geschilderde anthuriums: lef, leuk!
Lorelai heeft slecht geslapen: ze bleef malen over wat er mis is gegaan tijdens de wedstrijd en twijfelde enorm aan haar kunnen als bloemschikker. Gelukkig kwam in de loop van de dag, na wat gesprekken met Luke enige berusting, en werd ze zich ervan bewust dat een wedstrijd bij Groei en Bloei onder zulke specifieke omstandigheden geen maatstaf is voor de dingen die ze in Amerika wil gaan doen met het bloemschikken. Het belangrijkste is dat ze enorm genoten heeft van de voorbereidingen en daar leuke ideetjes heeft opgedaan die ze later kan gebruiken bij workshops en bruidswerk. Gelukkig kon ze het toen een beetje loslaten en genieten van het heerlijke nazomerse weer op deze eerste oktober!
Inmiddels hebben we van Frans Buijsse vernomen dat de vertalingen van alle documenten klaar waren en nu alleen nog de Engelse versie van de loan agreement het bewijs van alle overboekingen nodig zijn. We zullen daar nog even hard aan moeten werken want door al het NKB-gebeuren en de olieverf-experimenten is het Frans Buijsse-verhaal nogal op de achtergrond geraakt!
Vannacht heeft Lorelai beter geslapen en ze kan zelfs grapjes maken over het verschil tussen klemmen op de rand of klemmen aan de rand... Verder heeft ze het huiswerk voor woensdag voor Boerma snel even gemaakt: een vegetatief arrangementje. Gelukkig lukte dit wel goed en kwam het zelfvertrouwen weer terug.
Na een paar heerlijke ontspannen uurtjes in de zon moesten we weer naar Houten om de arrangementen op te halen. Het was daar weer druk en toen Lorelai het lokaal weer instapte kreeg ze het weer even benauwd hoewel de klas nu een stuk leger was omdat bloemenemmers, stoelen en bomen nu niet meer in de weg stonden...
De uitslag bestuderend bleek dat Lorelai zwaar gestraft was voor het feit dat haar klemwerkje op de rand van de schaal lag en niet aan de rand van de schaal vast was geklemd: voor uitbeelding van het thema en techniek had ze magere zesjes gehaald en daarmee slechts 4 mensen achter zich gelaten. Het thema stuk had iets hoger gescoord maar dat zette niet genoeg zoden aan de dijk om tot een hogere klassering te leiden. Het NKB-boek gaat hiermee dicht: Lorelai heeft bepaald dat ze niet meer moet meedoen aan wedstrijden omdat ze de spanning niet aankan (en blijkbaar andere denkkronkels heeft dan de wedstrijdleiding)... waarom zou ze zichzelf dit dan nog eens aandoen?
Gisteren heeft Luke het eerste geld teruggehaald van zakelijke spaarrekeningen naar de zakelijke betaalrekening zodat het uiteindelijk overgemaakt kan worden naar onze privérekening. Vandaag heeft Luke de limiet voor overboekingen naar het buitenland opgehoogd: het wordt nu allemaal wel heel erg echt! En Lorelai heeft een poging gedaan om de leenovereenkomst te vertalen in het Engels. We zijn weer even helemaal bezig met het emigratieproces!
Vandaag hebben we de vertaling van de leenovereenkomst afgerond en ondertekend en samen met de bankafschriften die bewijzen dat het geld is overgemaakt van de BV naar privé naar Frans Buijsse gestuurd. Hopelijk hebben we nu alles gedaan wat we moeten doen en kan alles naar de VS gestuurd worden voor approval voor de EB-5 Ports.
In de tussentijd houden we de euro-dollarkoers nauwlettend in de gaten: Griekenland blijft een onzekere factor en nu zit er ook nog een Belgische bank in de problemen. De euro staat hierdoor niet zo sterk en dat betekent voor ons toch een fors verlies als we nu het geld naar de VS zouden moeten overmaken. We blijven hopen dat de koers weer beter wordt tegen de tijd dat wij echt aan de bak moeten!
Griekenland blijft een onzekere factor en nu zit er ook nog een Belgische bank in de problemen
Omdat Luke een tijdje in Duitsland heeft gewoond, moet hij niet alleen een Nederlandse verklaring van gedrag hebben, maar ook een Duitse. De aanvraag is op de post gedaan in de hoop dat onze Deutsche Freunde in Bonn daar een beetje vlot op willen reageren. Volgens ons zijn we nu toch echt wel bijna door het papierwerk heen!
Vandaag hebben we het bericht gehad dat de Nederlandse experts de constructie met de leenovereenkomst acceptabel vinden. Toch een beetje een opluchting, want we geloven zelf wel in de oprechtheid van onze bedoelingen, maar je moet natuurlijk altijd afwachten of de onafhankelijke derden er ook zo ook over denken. Gedoe met de Belastingdienst willen we niet als brave burgers, dus fijn dat we deze test door zijn! We moeten nog wel aan het puzzelen hoe de kosten die voor Lorelai gemaakt worden, ten laste gebracht kunnen worden van de BV: ze stopt er tijd en moeite in en het lijkt er nu op dat al haar kosten toch uit privégeld betaald moeten worden omdat ze geen werknemer is van de BV. Hopelijk kan de financieel adviseur hiervoor een goede oplossing bedenken.
Vandaag weer een mail ontvangen van Frans Buijsse: omdat we niet het volledige bedrag van $ 550.000 voor de EB-5 Ports investering van de BV lenen, maar $ 50.000 uit privémiddelen betalen (het gedeelte dat niet gebruikt wordt voor de belegging, maar bedoeld is om kosten van EB-5 Ports en de advocaten te dekken en dus zeker niet naar ons terugkomt), blijkt dat Heather in Amerika vindt dat we moeten aantonen hoe we aan dat geld zijn gekomen. Ze wil weten of Luke dit geld verdiend heeft door winstuitkeringen of salaris uit de BV. Frans stelde daarom aan ons voor om dan maar de jaaropgave salaris over 2010 op te sturen. Vol verbijstering hebben we minuten naar deze mail gekeken: we hebben stapels documenten toegestuurd met informatie over het salaris en de spaarrekeningen van Luke (en Lorelai, maar die telt in dit hele verhaal helemaal niet mee; die verdient blijkbaar zelf geen centjes), zoals de aangiften en aanslagen Inkomstenbelasting van de afgelopen 6 jaar, een hele money trail van onze spaarrekeningen en de jaarcijfers van de afgelopen 6 jaar. Je zou toch denken dat daar voldoende informatie over het salaris van Luke in zou moeten staan. Dus waarom de vraag van Heather dan nog? En een jaaropgave salaris 2010 van Luke gaat echt niet aantonen dat Luke daarmee $ 50.000 kan neerleggen. Dus waarom dit advies van Frans? We zijn even te verbaasd om te kunnen antwoorden!
Een beetje van de verbazing bekomen hebben we dan toch maar een duidelijke mail gestuurd aan Frans Buijsse, waarin we uitleggen waar wij denken dat de informatie te vinden is en dat de jaaropgave 2010 geen soelaas zal bieden voor de vraag van Heather. We hopen dat dit niet al te ingewikkeld is voor de vragenstellers en de voorprocedure voor investering dan nu eindelijk afgerond kan worden.
Nadat we eerst van de week van Frans een mail hadden gehad dat we inderdaad voldoende informatie hadden verstrekt, kregen we vandaag het advies om toch nog wat informatie op te sturen omdat Heather anders vragen zou kunnen hebben over de $ 50.000 die we privé willen betalen. Frans gaf aan dat het hem toch gemakkelijker leek als we dit bedrag met een lening uit de BV zouden halen... Lorelai heeft toen in overleg met de zeer pissige en gefrustreerde Luke een betuttelende mail gestuurd dat de mails van Frans wel erg inconsistent waren en dat we de kluts nu volledig kwijt zijn en erbij blijven dat we al zoveel informatie hebben gegeven dat de aanvullende informatie (salarisstroken van Luke) niets meer zouden toevoegen. Wel hebben we besloten het onszelf maar niet al te moeilijk te maken en dan toch maar de $ 50.000 tijdelijk uit de BV te lenen. Als dat kan voorkomen dat we nog eindeloos heen en weer moeten gaan mailen, dan moet het maar zo!
Toen Lorelai vanmiddag thuiskwam uit haar werk stond een geagiteerde Luke haar al op te wachten: hij had Frans aan de telefoon en het leek even helemaal uit de hand te lopen. Toen Lorelai de telefoon had overgenomen bleek dat Frans meende dat hij volkomen duidelijk had gecommuniceerd en ervan overtuigd was dat hij ons steeds op de hoogte had gehouden van alle mailwisseling met Heather. Luke had hem daarop uitgelegd dat dat zeker niet het geval was en wij dus totaal niet wisten wat Heather wel had gekregen en wat niet. Uiteindelijk bleek het volgende aan de hand te zijn: wij waren ervan uitgegaan dat alle info die wij naar Frans verstuurd hadden en die vertaald was, ook al naar Heather was gestuurd. Zij zou dan ook alle info hebben over onze privémiddelen, waardoor wij niet snapten wat het probleem was dat wij geld uit privé wilden halen. In werkelijkheid had Heather maar een beperkt pakketje gehad en was er alleen intensief onderzoek gedaan naar de herkomst van de middelen in de BV. Onze beslissing om geld uit privé te halen was voor haar dus een verrassing, waardoor zij extra onderzoek zou moeten doen. We hebben nu afgesproken dat we de $50.000 alsnog uit de BV gaan lenen om te voorkomen dat het aanvullende onderzoek nog weer weken gaat duren. Heftig gesprekje hoor!
Toen Lorelai vanmiddag thuiskwam uit haar werk stond een geagiteerde Luke haar al op te wachten
Gisteren hebben we de aanvullende leenovereenkomst en alle bijbehorende overboekingen geregeld voor de laatste $ 50.000 en Luke heeft als hoofdaanvrager 4 agreement forms ondertekend voor als de investering daadwerkelijk doorgaat. Vandaag is het pakketje met agreements op de post gegaan en hebben we Frans de leenovereenkomst en overboekingen toegemaild. We moeten maar een beetje haast maken voordat de Euro instort!
We kregen een mailtje van Frans dat alle documenten die we gisteren gestuurd hebben, inmiddels naar Heather gestuurd zijn. We wachten in spanning af of het groene licht nu eindelijk komt, zonder nog vreselijke aanvullende vragen...
Gisteren zijn de regeringsleiders van de Euro-landen bij elkaar geweest om de schuldencrisis binnen de EU eindelijk eens een keer op te lossen. We hebben 's avonds het nieuws nauwlettend gevolgd, maar helaas kwam er niet veel naar buiten, waren de verwachtingen nogal gematigd en blijven we vrezen voor de positie van de euro en dus over de wisselkoers met de dollar. Maar blijkbaar zijn er toch goede dingen gebeurd vannacht, want de koers was vanochtend ineens weer boven de 1,40 en dat is voor ons een hele acceptabele koers! Hopelijk houden we dit nog even vast, zodat we tegen een gunstige wisselkoers het totale bedrag van $ 550.000 kunnen overmaken.
Frans mailde dat het hele pakket documenten vandaag naar Heather is gestuurd per Fedex-koerier: als het goed is gaat zij het hele dossier indienen bij de EB-5 Ports en kan de definitieve beoordeling gaan beginnen.
Verder zijn we toch maar weer eens bezig geweest met het kijken naar properties: vooral de Litchfields in Connecticut trok even wat aandacht omdat Regine (Hidden Valley B&B) aangaf dat het een toeristisch gebied in ontwikkeling is en er dringend behoefte is aan B&B's en Inns. Deze keer hebben we dus maar eens niet gekeken naar Inns die te koop stonden, maar naar gewone properties en tot onze grote verbazing kan je hier een flink stuk grond voor een schappelijk prijsje kopen. We hebben al een paar properties bekeken, waaronder eentje voor een spotprijsje die prachtig op een heuvel lag, gigantisch groot en nog helemaal af te bouwen, maar helaas waarschijnlijk erg veel last heeft van het racecircuit dat onderaan de berg ligt, een boerderij op 30 acres grond dicht bij een skigebiedje en een blokkerig huis met een vijver op de premises die 's winters verdacht veel op een ijsbaantje lijkt. Interessant!
Nasudderend over de aardige properties die we gisteren gevonden hebben, zijn we tot de conclusie gekomen dat we ons nu toch weer niet gaan richten op de aanschaf van een kant-en-klare Inn en teruggaan naar ons oorspronkelijke plan om een mooi huis op een mooi stukje grond te kopen en daar een B&B van een paar kamertjes te beginnen. We waren van dat idee afgestapt omdat we zagen dat in Massachusetts in de gebieden die wij mooi vinden, de grote stukken grond nogal duur zijn en bovendien de markt voor B&B's en Inns al vrij vol zit. Financiering van de aanschaf van een property zou dan lastig kunnen worden en dan zou het gemakkelijker zijn om iets voort te zetten waarvan je de inkomensstroom al een beetje kan inschatten. Maar nu we huizen op prachtige lappen grond zien van 13 acres voor nog geen $ 500.000 wordt het plaatje toch weer anders. Dan hebben we er toch de voorkeur voor om niet in een Inn te wonen, maar in een mooi huis en vooral onze creatieve werkzaamheden te laten overheersen. Als er maar ruimte is voor uitbreiding van de B&B-activiteiten, door bijv. self-catered cabins of cottages te bouwen, is dat voor ons momenteel mooi genoeg. Grappig dat een toevallige overnachting bij een B&B met een Nederlandse gastvrouw je uiteindelijk op een nieuw en onverwacht spoor naar Connecticut kan zetten!
Maar nu we huizen op prachtige lappen grond zien van 13 acres voor nog geen $ 500.000 wordt het plaatje toch weer anders
Vandaag hebben we nog even verder gezocht naar huisjes in Connecticut en we hebben er nog 2 leuke opties bijgevonden in Middlebury en Woodbury in New Haven County, iets ten zuiden van Litchfield County. We raken steeds meer gecharmeerd van Connecticut en de mogelijkheden daar!
Lorelai is in het kader van haar vakopleiding naar twee bloemenbeurzen geweest in Aalsmeer en Vijfhuizen. Vooral the International Floriculture Trade Fair (IFTF) was interessant omdat daar voornamelijk internationale kwekers stonden. Er komen waanzinnig mooie rozen uit Ecuador en dat is een belangrijke aanvoermarkt voor de VS. We denken dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de kwaliteit van de bloemen in de VS...
Schokkend euro-nieuws: nadat de Europese top vorige week Griekenland en de euro leek te hebben gered, komt de Griekse premier Papandreou vandaag met de mededeling dat hij aan de Grieken in een referendum wil voorleggen of ze wel instemmen met de opgelegde bezuinigingen en of ze wel in de Euro willen blijven... Onrust op de financiële markten en de koers van de euro zakt weer weg! Angela Merkel (D) en Nicolas Sarkozy (F) gaan even stevig met Papandreou praten, dat hij zich koest moet houden of anders alle hulp op zijn buik kan schrijven en mag opstappen uit de euro. Hopelijk lijdt de euro-dollar koers hier niet onder. Het moment van investeren in de EB-5 Ports komt steeds dichterbij...
We bleken gisteren al een mailtje van Frans te hebben gehad met daarin de mededeling dat de NIQ (Notification of Invitation and Qualification) binnen is voor de EB-5 Ports. We zijn de eerste formele drempel over en zijn uitgenodigd om te investeren in de Seagirt Terminal in Baltimore. Kortom: binnenkort geld overmaken (dus lieve Grieken, Merkel en Sarkozy, even jullie best doen om de euro sterker te maken op zeer korte termijn) en daarna formulieren inleveren voor de echte visum-aanvraag I-526. Lastige formuliertjes, dus morgen maar even contact hebben met Frans over het invullen ervan.
We zijn de eerste formele drempel over en zijn uitgenodigd om te investeren in de Seagirt Terminal in Baltimore
We hebben met Frans gesproken en het is duidelijk geworden dat we niet te veel moeten invullen in de formulieren: normaal gesproken vult de lawyer alles in en hoef je zelf alleen nog de handtekening te zetten. Onze lawyers doen het andersom en laten ons eerst tekenen en vullen dan alles in. Kwestie van vertrouwen...
De olieverfcursus van Luke was vandaag voor het laatst. Hij heeft nog enkele kleine aanpassingen gedaan aan "Galveston", waarvan ook Jan, de docent, achteraf moest beamen dat ze het stuk verbeterden. "Galveston" hangt inmiddels tot 1 december op de 2e verdieping van Het Kunstbedrijf in het trappenhuis, zodat iedereen kan zien wat voor leuks er gemaakt is op de zaterdagmorgen. Er is gesproken over samen verder gaan met een cursus, maar in de praktijk zou dat neerkomen op herhalen van deze cursus, dus Luke ziet daar vanaf. In de tussentijd had Luke in het kunstenaarsblad Atelier een 1-daagse workshop op 12 november gezien voor werken met paletmessen. Het leek in de buurt van Arnhem te zijn, in Berg en Dal, vlakbij Nijmegen, maar een adres konden we nergens op de site van de kunstenares vinden. Luke heeft dus maar een mailtje gestuurd met de vraag of er nog plaats was in de workshop en waar het dan precies was. Tot onze verbazing kwam er een mailtje terug met het antwoord dat de workshop niet doorging, omdat de kunstenares iets of iemand moest verhuizen en dat belangrijker vond dan het aanbieden van een workshop, waarvoor ze geadverteerd had in de Atelier... Kunstenaars, het is toch een apart slag volk! Wij denken dat we een unique selling point hebben, omdat we creativiteit combineren met een gezonde dosis praktisch organisatietalent en dat onder kunstenaars blijkbaar vrij schaars is...
Nu we een stapje dichter bij de officiële visumaanvraag zijn gekomen, realiseren we ons dat we ons huidige huis toch zo langzamerhand maar eens te koop moeten gaan zetten. We hebben wat spulletjes gekocht voor onderhoudsklusjes die echt moeten gebeuren en zijn begonnen met de kleine renovatiewerkzaamheden: de trap naar de zolder egaliseren zodat deze eindelijk geschilderd kan worden na ruim 5 jaar en de badkamer renoveren die er op het eerste gezicht schitterend uitziet, maar bij nadere bestudering toch wat knullig in elkaar gezet is. Als je zo concreet bezig bent, besef je wel ineens dat het menens begint te worden!
De Grieken moeten plechtig beloven dat ze echt zullen bezuinigingen!
Vandaag kregen we het bericht dat er eindelijk weer eens een bezichtiging gaat plaatsvinden bij ons tweede huis in Amersfoort. Hopelijk levert dit wat op, want we beginnen redelijk wanhopig te worden omdat dit huis, waar een heerlijke overwaarde in zit, al bijna 5 jaar niet verkocht kan worden. Het zou fijn zijn als we dit blok aan ons been kwijt zouden kunnen raken voordat we naar de VS gaan. Maar we moeten niet te veel valse hoop krijgen: een kijker is nog geen koper, hebben we eerder helaas al te vaak meegemaakt...
Ondanks alle Griekse drama-toestanden met een Griekse premier die een motie van wantrouwen overleeft, maar een dag later toch besluit op te stappen, is de euro-dollar-koers vrij stabiel vandaag, maar helaas niet op een dusdanig mooi niveau dat we naar de bank willen rennen om onze enorme bedragen over te maken. Vanavond moeten de Ministers van Financiën bepalen of Griekenland de lening echt krijgt; de Grieken moeten dan plechtig beloven dat ze echt zullen bezuinigingen. Afwachten wat er gebeurt en wat dat voor invloed heeft op de koers!
We kregen van Frans een berichtje doorgestuurd uit de VS dat het goed gaat met ons investeringsproject: de bouw ligt op schema en er zijn al verzoeken binnengekomen van reders met grote schepen om gebruik te mogen gaan maken van de grote terminal. Baltimore is nog steeds maar één van de twee havens aan de oostkust die na de vergroting van het Panama-kanaal de grote schepen kan laden en lossen en daarom ziet het project er zeer hoopgevend uit. Als de euro nu maar eens goed herstelde, dan zouden we onze investering ook echt kunnen gaan doen.
De haven van Baltimore gokt op de grote schepen die door het Panama-kanaal komen
Griekenland lijkt eindelijk uit de gevarenzone te zijn nu er een nieuwe Griekse premier is, maar nu gooit Italië weer roet in ons euro-feestje: de staatsschuld van Italië is inmiddels zo hoog dat kredietverstrekkers het niet meer zien zitten. Omdat Italië, in tegenstelling tot Griekenland, wel een grote speler is binnen de EU, brengt dit de euro flink in gevaar. Uiteindelijk heeft dit er deze week toe geleid dat Berlusconi eindelijk de meerderheid in zijn parlement heeft verloren en beloofd heeft op te stappen als Senaat en Huis van Afgevaardigden instemmen met de forse bezuinigingsmaatregelen die IMF en EU hebben opgelegd. Vandaag heeft de Senaat al ingestemd en morgen is het Huis aan de beurt. Hopelijk heeft dit een positieve invloed op de euro en neemt het vertrouwen in de munt weer even toe. Met het grote geldbedrag dat wij moeten overmaken, telt iedere cent: we kijken dan ook allebei minstens 50 keer per dag hoe de euro er voor staat... hopelijk kunnen we dit snel achter ons laten, want we worden er best een beetje nerveus van dat er zo gerommeld wordt in de EU en er zelfs gesproken wordt over het einde van de euro. Als dat gebeurt, gaat de koers natuurlijk onaangenaam dalen en kost het ons een hoop geld.
Dit weekend heeft in het teken gestaan van het klussen om het huis in Arnhem verkoopklaar te maken: de trap naar de zolder is geschilderd, ook de trapleuningen van de trap naar de eerste verdieping hebben een likje bijpassende verf gehad en de liggende kozijndelen aan de achterkant van het huis moesten opnieuw in de verf gezet worden. Helaas ging dat laatste niet helemaal goed, omdat we niet de goede kleur rood hadden meegenomen: altijd lastig als je de kozijnen niet helemaal opnieuw verft en de oorspronkelijke kleur niet meer kant-en-klaar te koop is. Lorelai heeft 's middags bij de bouwmarkt maar een hele stapel kleurstaaltjes meegenomen om volgende week alsnog de juiste kleur te kunnen laten mengen. Trap en leuningen zijn wel goed geworden, maar moeten voor de perfecte afwerking nog een tweede laagje krijgen. Jammer dat we de trap niet vijf jaar eerder hebben gedaan, want hij is er echt op vooruitgegaan...
Hoewel dit weekend in onze ogen allerlei positieve dingen waren gebeurd die een goede invloed op de euro hadden moeten hebben (nieuwe regering in Griekenland, gigantische bezuinigingen goedgekeurd door het Italiaanse parlement, Berlusconi eindelijk weg als premier van Italië), zakte de euro vandaag volledig weg tot laag in de 1,34. We snappen er helemaal niets meer van! Iedereen begint nu depressief te doen over andere euro-landen: Frankrijk staat zwak, België en Oostenrijk staan op omvallen, Nederland heeft ook last van een tegenvallende economische groei, de euro gaat het niet overleven... De media praten ons een depressie aan, want in deze landen gaat het niet anders dan voorheen en de schulden zijn echt niet hoger geworden, maar het is blijkbaar trendy om ach en wee te roepen over de staatsschulden. Eigenlijk is het vergelijkbaar met de situatie in de zomer toen in de VS de staatsschuld opliep en de standaardoplossing die altijd gebruikt werd (geld bijdrukken) even werd tegengehouden door de oppositie.
We hopen dat er ook eens wat positeve mensen aan het woord komen, zodat het vertrouwen in de euro weer even (een weekje is genoeg) kan herstellen en wij toch nog een aardige koers krijgen!
Omdat we niets meer hoorden over de bezichtiging in Amersfoort hebben we de makelaar gebeld of alles met de bewoners en Rotsvast wel geregeld had kunnen worden. Toen bleek dat niet alleen geldt dat een kijker niet per definitie een koper is (zie blog entry van 7 november), maar dat zelfs een kijker niet per definitie een kijker is: de makelaar had niets meer gehoord van de kijkers... ze waren misschien op vakantie gegaan? Dat lijkt ons stug: je gaat je niet melden voor een bezichtiging zonder te melden aan de makelaar dat je de komende week even niet kan... dit was dus gewoon een flauwekul-actie van de zogenaamde kijkers. Teleurstellend!
Lorelai heeft vandaag haar laatste echte les gehad bij Boerma. Vanaf nu is het nog twee keer oefenen voor het examen en het examen zelf. In februari leek dat examen nog heel ver weg en nu is het al bijna, de tijd is toch wel snel gegaan!
Ze vindt het examen wel spannend maar zorgen hoeft ze zich volgens Luke niet te maken omdat ze het hele jaar al aan de docent (Mark) heeft laten zien dat ze de basis heel goed in de vingers heeft.
Luke heeft bij de Creso weer een sessie intuïtief schilderen gedaan. Deze keer was het de bedoeling om een beperkte tijd (5 tot 10 minuten) naar een foto te kijken, er een schetsje van te maken en de foto daarna niet meer te bekijken als je aan de slag gaat met je schilderij. Je moet in dit geval dus vooral werken met de indrukken die je in die korte tijd hebt opgedaan en daar een mooi schilderij omheen maken. Het resultaat is goed gelukt! Leuk was dat bij de analyse achteraf duidelijk werd dat de hoofdkenmerken van de gebruikte foto goed terugkwamen, maar dat ook onbewust dingen zijn waargenomen die verwerkt zijn in het schilderij. Een leuke werkvorm voor een workshop!
Na de vrije val van de euro na het weekend krabbelde hij donderdag weer een beetje op. Vrijdagochtend leek dit door te zetten en was er rond het middaguur een koers van net boven de 1,36. Met alle zwartgallige berichtgeving over de euro en de eurolanden hebben we ons er maar bij neergelegd dat we geen superkoers meer gaan halen en besloten we vandaag de grote sprong te wagen en het geld over te maken naar de VS. Luke had eerder bij de ING-bank geïnformeerd hoe hij zo'n groot bedrag naar de VS kon overmaken en er was toen verteld dat dit op een kantoor gedaan kon worden met een spoedbetaling. Voor de zekerheid belde Lorelai nog even met de ING hoe laat we uiterlijk bij het kantoor moesten zijn om nog met de koers van vrijdagmiddag geld over te kunnen maken en zij kreeg toen te horen dat je helemaal niets kunt overboeken bij een kantoor, maar dat deze bedragen alleen via internationale overschrijvingskaarten kunnen worden overgeboekt, deze kaarten nog aangevraagd moeten worden (2 weken aanvraagtijd), dan op de post gegooid moeten worden en als het meezit na een dagje of 3 na ontvangst verwerkt zullen worden door de ING. Russian roulette met dollars dus: je hebt geen idee tegen welke koers je geld overgeboekt gaat worden. Toen Luke dit hoorde heeft hij een personal banker proberen te bereiken of er voor een goede klant niet iets anders geregeld kon worden. Hoewel deze personal banker zijn best heeft gedaan en aanvankelijk dacht dat een overboeking via een kantoor toch mogelijk moest zijn, bleek uiteindelijk dat inderdaad alleen de variant met de internationale overboekingskaart bij de ING mogelijk is. We waren allebei helemaal van slag door deze tegenvaller!
Nadat we ons na een uurtje weer een beetje herpakt hadden, heeft Lorelai de ABN AMRO gebeld (daar heeft Luke nog een slapende bankrekening) en gevraagd hoe zij omgaan met internationale overboekingen van deze omvang. Hier is het wel mogelijk om op een kantoor je overboeking te doen en van de Treasury Desk hoor je dan de geldende koers. Het kost iets meer dan bij de ING, maar dan heb je ook wel meer zekerheid. Dat gaan we dus maar doen. Moeten we alleen het geld nog van de ING naar de ABN AMRO zien te krijgen. Lorelai heeft dus maar weer even gebeld met de ING servicedesk en kreeg te horen dat je binnen Nederland wel zo'n groot bedrag bij een kantoor kan overmaken naar een andere rekening. Dus volgende week (2e helft van de week, want analyse laat zien dat de eurokoers in de 2e helft van de week altijd beter is dan de eerste dagen van de week) gaan we eerst naar een ING-vestiging om geld over te boeken van de ING naar de ABN AMRO en daarna naar een ABN AMRO-vestiging om het geld naar de VS over te boeken. In de tussentijd hebben we Frans Buijsse gevraagd of dit geen problemen oplevert, maar als we netjes kopieën van de overboekingen bijvoegen in verband met de money trail verwacht hij geen problemen. Wat een gedoe!
Russian roulette met dollars: geen idee tegen welke koers je geld overgeboekt gaat worden
Na alle euro-stress van deze week stond het weekend even niet in het teken van wisselkoersen: zaterdag is de trap helemaal afgemaakt. Hij ziet er prachtig uit! Verder zag Luke van de week dat de plintjes in het halletje nogal afgetrapt waren en zijn ook die zondag netjes vervangen door gave exemplaren. De kozijnen buiten zijn nu in de goede kleur geverfd (nog een laagje en dan zijn ze echt af) en dat betekent dat we nu echt bijna klaar zijn met verkoopklaar maken. Maar eens voorzichtig nadenken over een makelaar...
Lorelai heeft wat voorbereidingen gedaan voor de eerste Thanksgiving die wij gaan vieren: het menu is bedacht, de boodschapjes zijn gedaan, nu de decoratie van de tafel nog. Martha Stewart is geraadpleegd en heeft wat ideetjes aan de hand gedaan voor een feestelijke Thanksgiving-tafel. Best leuk om bezig te zijn met een voor ons tot nu toe onbekende feestdag!
Maar 's avonds hebben we de boel even helemaal de boel gelaten en zijn we lekker gaan eten bij Lestari, ons favoriete indonesische restaurant in Arnhem. Hun buffet is onweerstaanbaar lekker en we hebben onze buikjes lekker rond gegeten aan alle heerlijkheden. We hebben ook al vast gereserveerd voor tweede kerstdag: zolang we nog van dit restaurant kunnen genieten, moeten we dat ook doen, want we zijn heel erg bang dat we in de VS zo'n fijne indonees niet meer zullen vinden!