The Orange Gild Blogs |
||
Vandaag was het dan zover: onze eerste 4th of July in de States. De dag begon net als alle andere: Andy en Al waren er al weer vroeg om aan de shingles te werken. Verder was het lekker rustig: even geen horden mensen over de vloer. We konden zo zelf ook wat doen. 's Avonds zou er een geweldig vuurwerk zijn bij Shepaug Valley High School; Washington staat hierom in de wijde omtrek bekend. Maar helaas kregen we in de loop van de dag te horen dat het vuurwerk dit jaar niet zou doorgaan: het veld waar het feest zich zou afspelen was doorweekt van alle regen en aangezien dit het sportveld van de school is, zou de schade veel te groot zijn. Daar ging ons 4th of July vuurwerk! Gelukkig nodigde Andy ons uit om naar Lake Quassipuk te komen, waar het waterpark ieder jaar een groot vuurwerk houdt. Dus na een lekkere BBQ bij Mike en Renée zijn we naar Middlebury gereden en hebben we daar bij de zeilclub lekker rustig naar het vuurwerk kunnen kijken. We werden wel lek gestoken door de muggen (het is gekkenwerk dit jaar!). Bij de zeilclub was ook Joe aanwezig, een fotograaf die regelmatig met Andy samenwerkt aan de restauratie van oude huizen. We hebben gezellig met hem zitten babbelen. Zo hebben we toch nog een leuke 4th of July gehad.
Ron begint al aardig handig te worden met framing en heeft in korte tijd het frame van de bedstee in Macy's kamer in elkaar gezet. Het lijkt een knus hokje te worden...
Eerder was de barbeque om oude en nieuwe buren te leren kennen uitgesteld vanwege de regen, maar vandaag was het stralend mooi weer en dus ging de block party bij Eliot en Karen wel door. Iedereen werd geacht een snack mee te nemen en dus hadden wij een home-cooked prei/kaas quiche bij ons. Het was leuk om een paar buren opnieuw te ontmoeten en een aantal nieuwe buren te leren kennen. Jammer genoeg zie je dan zoveel nieuwe mensen dat je de namen bijna onmogelijk kunt onthouden. Overduidelijk is wel dat onze "buren" (ze komen ook van 4 straten verderop) allemaal dolblij zijn met de nieuwe B&B: ze hebben het er allemaal over dat het zo vervelend is dat er in Washington zo weinig bedden zijn als de familie op visite komt. Ons verkooppraatje dat we bij het ontbijt koffie uit een Zwitserse koffiemachine serveren en zelf broodjes gaan bakken sprak erg aan; we gaan hier waarschijnlijk nog wel een paar klantjes aan over houden. Alle adressen maar zien los te peuteren van Elliot en Karen voor de grand opening!
Marian heeft de afgelopen dagen hard gewerkt aan het ontwerp van de keuken en met tekeningen en lijstjes zijn we naar New Haven gereden om daar bij de IKEA de keuken te gaan bestellen. Bij de keuken-afdeling ging het even niet soepel: we werden naar een PC gestuurd om daar zelf de keuken in elkaar te zetten in de keukenplanner. Als we dat hadden willen doen, hadden we dat thuis wel gedaan. We hebben dat dus geweigerd en toen heeft de IKEA-hulp uiteindelijk toch het lijstje ingetikt en de planner ingevuld. Het duurde vrij lang, maar we denken dat het een leuke keuken gaat worden; zeker omdat we een prachtig aanrechtblad hebben uitgezocht.
We willen in de badkamer graag mooie verlichting, maar zijn er achter gekomen dat je hier vanwege de Building Code hele grote metalen beschermboxen om je inbouwspotjes in je plafond moet zetten, zodat de isolatie en het houten frame geen vlam kunnen vatten. Die zijn duur en maar in een beperkt aantal maten voorradig bij de Home Depot; nog niet helemaal onze droomoplossing. Maar toen we bij de IKEA spotjes voor onder de kastjes in het kantoortje zochten, bedachten we dat we in de badkamer een soort koofje kunnen maken, waar we dezelfde lampjes op of in kunnen bouwen en dan omzeilen we het isolatiemateriaal-probleem. Al brainstormend hebben we bedacht dat we dat koofje kunnen bekleden met de accentsteentjes die we toch al voor de badkamers hadden uitgezocht. Zo ontstaat er een heel design-achtige lamp, die een eenheid vormt met de rest van de badkamer. Dit voelt beter dan de plastic lampjes van de Home Depot!
Na de vermoeiende IKEA-expeditie zijn we naar het centrum van New Haven gereden. Op zondag is dit niet echt levendig: op een voetbalpartijtje in het park na, was het erg rustig. We zijn daarom al rond 6 uur een hapje gaan eten bij het enige Indonesisch-achtige restaurant dat we tot nu toe hebben kunnen vinden in Connecticut: Bentara. Het zag er binnen aardig uit en zeker niet zo "formica en TL-verlichting" als het gemiddelde aziatische restaurant in de VS . Het eten was lekker, maar we waren het er wel over eens dat het niveau van Lestari in Arnhem zeker niet gehaald werd. Dit is niet een restaurant om anderhalf uur voor te rijden...
Donderdag had Ron met Andy besproken dat er misschien wat extra hulptroepen nodig zouden zijn om het timmerwerk klaar te krijgen: Al, de leerling-timmerman, is nog niet ervaren genoeg om zelfstandig te kunnen werken en er moeten toch heel wat meters gemaakt worden. Gelukkig wist Andy nog wel iemand die kon helpen en vandaag is Joe begonnen. We hadden Joe al ontmoet bij het vuurwerk bij het meer en we hebben er alle vertrouwen in dat hij zorgvuldig en met plezier aan ons huis zal werken.
De keuken is nu geregeld en komt waarschijnlijk 13 augustus, maar we hebben natuurlijk ook nog keukenapparatuur nodig. We kunnen niet blijven koken met onze vintage cooker en ovens en de koelkast is zo diep dat hij enorm uitsteekt ten opzichte van het aanrecht. Nu gaat het wel, maar in de nieuwe keuken kan dat echt niet. Dus hebben we vandaag de debit card maar weer getrokken en hebben we de nieuwe keukenapparatuur besteld.
Iedereen was weer lekker bezig met plumbing, carpentry en electriciteit, maar alleen de schilder schitterde door afwezigheid. We raakten aardig geirriteerd, want we hadden vorige week al een soort planningsgesprek gehad en vastgesteld dat zijn benodigde tijd twee keer langer is dan de tijd die we nog hebben tot september, waardoor we zelf veel meer moeten gaan schuren en primen dan verwacht en een extra persoon moeten gaan inzetten. En dan komt de volgende werkdag diezelfde schilder doodleuk pas uren later opdraven. Bovendien hadden we dit weekend gezien dat de muurtjes in ons kantoortje niet helemaal perfect afgewerkt waren. We zijn dus erg bezorgd of het schildertraject de einddatum niet gaat frustereren. Toen hij er na de lunch eindelijk was, hebben we dus maar eens een goed gesprek gehad. Het is duidelijk dat hij te veel te doen heeft naast onze klus en daarom echt geen volle weken kan draaien. Daarnaast kan hij zijn werk niet goed inplannen en werkt hij niet efficiënt. Eindconclusie is dat we hem op een beperkt aantal uren per week vastpinnen en zelf ook de hoogglansverfkwast toch echt meer gaan hanteren. Hopelijk krijgen we het dan toch rond op tijd.
Andy is aan de voorkant begonnen met het vrijmaken van de onderste laag shingles en plywood en hier hebben we hetzelfde probleem als aan de achterkant: een gedeelte van de joists en sills is totaal verrot en moet dus vervangen worden. Wederom een tegenvallertje...
We hebben aan onze B&B-permit verplichtingen voldaan door onze directe buren de formele aankondiging van de public hearing te sturen met certified mail/return receipt requested. Oftewel: je gaat naar het postkantoor en daar vul je zelf een wit en groen formuliertje in met het adres van de geadresseerde en het adres waar de return receipt naar toe moet. Vervolgens gaat de medewerker van het postkantoor alle formuliertjes op de goede plaats plakken en stempeltjes zetten en dan zit jouw werk er op. Vervolgens gaat er naar de geadresseerde een berichtje dat er een brief op het postkantoor ligt en dat men daar moet tekenen voor ontvangst. En dat te vertellen dat er een hearing is op 22 juli aan buren, die allang weten dat die hearing er is! We zijn wel benieuwd of het ook zo gaat bij de buren die hun hoofdadres in New York hebben!
Nu Fernando bijna klaar is in het kantoortje hebben wij (tijdelijk) tapijttegels neergelegd, een bureau neergezet en een van de 2 IKEA-kastjes neergezet die dienst gaan doen als voorraadkast/boekenkast. Het voelt al niet meer als een washok!
Joe is nu een paar dagen aan het werk met de shingles en in alle rust vordert hij gestaag. Het ziet er ontzettend netjes uit. Gelukkig wordt aan deze kant van het huis de verbetering al echt zichtbaar.
In de ochtend was er overigens een prachtige parade door de achtertuin van een 'turky' familie.
Tijdens de block party op 6 juli hebben we een aantal nieuwe buren leren kennen en Ecton en Betsy van de hoek Painter Ridge/Nichols Hill hebben ons spontaan uitgenodigd voor een supper. Nadat we hun huis en de tuin kort hebben bewonderd, kwam de rest van het gezelschap ook binnen: Jane en Jack, ook buren van Nichols Hill, en Edmond, een Shakespeare acteur uit New Preston. Het was een gezellige avond met wetenswaardigheden (roddels) over mensen uit de town, herinneringen uit New York en aardig wat wijn en bier!
Gisteren was het niet helemaal gelukt om de voordeur te plaatsen omdat het in de middag gruwelijk hard ging regenen (Ron moest geulen graven om het water rond het huis af te voeren; er viel heel veel water in heel korte tijd). Maar vandaag is het droog gebleven en is de nieuwe voordeur erin gezet. Hij staat nog in de grondverf, maar het ziet er nu al een stuk beter uit!
Ons eigen doorgangetje van de slaapkamer naar het kantoortje is een project dat maar niet af lijkt te komen: we hebben het behangen, maar vonden dat toch niet mooi, zodat we het behang er weer afgehaald hebben. En terwijl we aan het nadenken waren wat we dan met de lichtbeschadigde muren zouden doen, bleek dat we een forse lekkage hebben in onze eigen douche: het water loopt onder de muur door ons halletje in. Niet echt de ideale ondergrond om er een vloerbedekking op te leggen. Ron heeft uiteindelijk een gleufje gemaakt in het plywood, zodat het water de kruipruimte inloopt, maar dat is natuurlijk geen permanente oplossing. We konden nu wel tapijttegels in het gangetje leggen. Marian kon eindelijk haar schoenenrekken neerzetten en haar oude "vrienden" weer uitpakken! En vandaag heeft Ron de trims van de deuropening afgemaakt met de van Andy geleende spijkergun. De muren zijn nog niet gedaan, en de vraag is of dat nog gaat gebeuren: het blijft natuurlijk maar een tijdelijke oplossing totdat we onze eigen badkamer gaan aanpakken...
We hadden het plan om vanmorgen even naar de "giant tag sale" op de green in Washington te gaan en daarna weer te gaan klussen, maar uiteindelijk werd het een hele shop-dag: na een bezoekje aan genoemde tag sale, zijn we naar Andy (onze carptenter) gereden, die ook een garage sale had. Al zijn spullen waren al verkocht toen we aankwamen, maar het was zeker leuk om even te zien waar hij woont. Daarna zijn we via Oakville (nieuwe sportschool voor Marian?) naar Waterbury gereden, waar we een antiques-winkel hebben bezocht. Het was een grote rommelbende, waar je bijna niet door kon komen. Helaas niets gevonden. Toen we toch in Waterbury waren zijn we maar meteen doorgereden naar onze favoriete Red-White-Blue Thrift Store. En hier hadden ze inderdaad weer twee leuke tafeltjes voor ons; opknappertjes, maar met veel potentieel. Tot slot zijn we naar Exit 25, de antiques-store gereden waar we in december een eettafel en en bureau hadden gekocht, maar deze zat dicht. Deze keer dus geen succes. We waren bekaf van deze hele dag shoppen en hebben 's avonds dus ook niets meer gedaan. Ach, we hadden van Andy gehoord dat hij nog een hulp had geregeld; we hoeven zelf dus weer iets minder te doen...
We hebben het huis vandaag lekker voor ons zelf en kunnen dus in alle rust een beetje klussen. Ron is verder gegaan met de framing in de storage room en Marian heeft haar "tedious" klusje van het schuren van de ramen weer ter hand genomen. Muziekje aan en gaan! Helaas was er even een momentje van lichte paniek: Ron was zo lekker aan het werk, dat hij wat nonchalant werd en zichzelf in de hand boorde... gelukkig waren er geen pezen en spieren geraakt en kon het bloeden gestopt worden. We weten weer even dat je met klussen altijd geconcentreerd moet blijven!
We hadden inmiddels al weken een "openlucht-WC" beneden: omdat we voor de loodgieter de deur tussen de keuken en de WC (en de kast in de keuken) moesten weghalen en we daar tot nu toe alleen een frame hadden geplaatst, hadden we voor de privacy een lap opgehangen. Maar nu hebben we dan toch echt weer een drywall-wandje geplaatst en kunnen we weer een beetje privé naar het toilet. Nu het wandje erin zit, kunnen we ook een beetje voelen hoe ons toekomstige eethoekje in de keuken wordt: met onze grote dining room-tafel is het een beetje krap, maar dat lossen we wel op met een kleinere tafel.
Toen we aan het eten waren in onze nieuwe keukenhoek, zagen we een zwarte schim achterin de tuin. Het was een hert, op zoek was naar een hapje eten. Doodgemoedereerd liep ze naar het huis en vond uiteindelijk bij onze appelboom aan de achterkant bij de garage wat ze zocht: heerlijke appeltjes die uit de boom gevallen waren. Prachtig om te zien! Dat zag je toch niet in Arnhem en Amersfoort in onze stadstuinen...
Iedereen was vandaag lekker aan het werk. De voorkant van het huis wordt door Andy en Joe opgeknapt en de nieuwe voordeur zit er in (nog even een slot kopen) en de shingles aan de onderkant zijn al gedeeltelijk vervangen. Fernando is plafonds aan het repareren. Luis en Al helpen Ron bij het drywallen van de storage room op de eerste verdieping. Marian is haar vingers aan het slopen met het schuren van de ramen op de Macy's kamer; ieder raam heeft 24 kleine raampjes en alle randjes moeten zorgvuldig geschuurd worden. Lekker hoor, om zelf ook weer bezig te zijn en niet alleen maar vragen te beantwoorden en mensen aan het werk te zetten...
De zoektocht naar een leuke sportschool heeft Marian vandaag naar Oakville gebracht. Ze heeft hier een week vrij sporten bij Worldgym en heeft vanavond de Latin Dance uitgeprobeerd. Wel leuk. Interessant overigens dat de instructrice al kauwgum kauwend op het podium stond! Spannend hoe de Cardio Dance hier is, want dat is de reden dat Marian haar hoop op deze sportschool heeft gevestigd als vervanging voor Sh'Bam en BodyJam.
Iedereen is lekker aan het werk en dus konden wij wel een middagje gemist worden om boodschappen te doen en een paar Thrift Stores te onderzoeken in Southbury en omgeving. De eerste Thrift Store die vandaag op het programma stond, hadden we al eens eerder bezocht. Joe had ons deze nogmaals aanbevolen en hij had gelijk: we hebben hier een flinke slag geslagen! We hebben twee paar lampen gekocht, een kroonluchter (want de kroonluchter die er nog hing toen we het huis kochten, heeft de verbouwing niet overleefd) en een geweldige set tafels voor de woonkamer. We hadden al wel een salontafel, maar deze was bij nader inzien toch wel erg grof en misschien een beetje boers bij de rest van de inrichting. Toen we de nieuwe tafel zagen waren we meteen verkocht: veel verfijnder en zelfs een beetje art deco-achtig en in een redelijke staat. En dat voor maar $ 110 voor 2 tafels. Inpakken en wegwezen! Tot slot hebben we nog een mooi bierglas gevonden voor Ron; ja, ook de kleine treasures mogen niet vergeten worden. Daarna zijn we nog naar de Community Thrift Store in Southbury geweest, maar daar hebben we niets meer gevonden. de auto zat toch al vol...
Het is vandaag al weer warm en benauwd: na alle regen van juni, is er nu een hittegolf gaande met temperaturen in de nineties (oftewel 30+ in Celsius-termen). Regine, die vandaag ons huis zou komen bekijken, belde dan ook aan het eind van de middag op of we niet liever wat verkoeling aan de rand van Lake Waramaug wilden zoeken.
Prima idee en dus zijn we met pizza en wijn met Regine naar het stukje strand van de Washington Beach Club gegaan: deze club vraagt een fee van honderden dollars per jaar en dan mag je gebruik maken van het strandje en de faciliteiten. Er is een wachtlijst, en dus zullen wij het voorlopig moeten hebben van introducties. Het was overigens een heerlijk plekje en de zonsondergang was prachtig. Wat is het hier toch mooi! We hebben lekker gegeten en heerlijk bijgepraat met Regine. Gezellig en zeker voor herhaling vatbaar!
Vandaag is onze Poolse babbelaar weer geweest; deze keer om onze open haarden te metselen met Amsterdamse School metselwerk. Mariusz had dit nog nooit eerder gedaan en vond het erg spannend, maar hij heeft het tot nu toe al heel aardig neergezet. We zijn benieuwd hoe het morgen wordt als hij met de reliefjes moet gaan werken.
We zitten hier al maanden en hebben nog steeds geen televisie aansluiting. Op zich redden we ons prima met de series die we op de computer hebben staan, maar we missen het nieuws vooral. Vaak hebben we geen idee wat er speelt in de wereld om ons heen. Maar vandaag is dat anders geworden: we hebben nu Charter en dus 800 zenders (hoewel veel ervan onbereikbaar zijn, omdat je dan extra moet betalen) en sneller internet en een andere telefoonaansluiting. Ron moest nog wel even snel naar New Milford om een een nieuw router te halen (half uur heen, half uur terug), maar we zijn in de lucht! En nu dus uitvinden welke zenders we leuk vinden en waar het nieuws en weerbericht zit...
Nu het meeste loodgieters- en electriciënswerk is gedaan hebben we de building inspectie gebeld voor de rough-in inspectie. Marian is samen met de inspecteur door het huis gelopen en deze had maar een paar kleine opmerkingen. We kunnen muren gaan dichtmaken.
Aan het einde van deze drukke dag ging Marian weer hoopvol naar Oakville: vanavond zou ze gaan ontdekken wat Cardio Dance inhoudt. Helaas was het een teleurstelling: 4 enthousiaste cheerleader-achtige meisjes deden allerlei oefeningen die weinig met dansen te maken hadden. Het was eigenlijk een standaard workout met veel been- en armoefeningen (opdrukken), waar af en toe een verdwaald danspasje langs kwam. Halverwege de les wilde Marian al weglopen; dit is haar ding niet! Ze heeft de les wel afgemaakt (en gezien dat Amerikaanse meisjes tijdens de cool down lekker aan het sms-en of mailen slaan), maar heeft besloten dat dit geen les is om een half uur heen en een half uur terug voor te rijden. Worldgym in Oakville wordt de sportschool dus niet.
Mariusz heeft zijn experiment afgerond en we zijn zeer enthousiast over het eindresultaat: we hebben nu twee bijzondere openhaarden die er volgens ons zeer sjiek uit zien. Het was een gok, maar het heeft goed uitgepakt. We zijn er erg blij mee!
Na de teleurstelling van gisteren was Marian blij dat ze weer een uitnodiging had ontvangen voor een SH'Bam happy hour bij Corey in New Milford. Ondanks de enorme hitte (nog steeds) is ze dus weer naar het kleine sportschooltje gegaan en heeft ze kunnen SH'Bammen. Het is te hopen dat SH'Bam hier vast op het rooster komt. Raar toch dat het voor ons zo moeilijk is om aan het sporten te komen in een land waar je struikelt over de sportscholen en tennisbanen...
Op aanraden van Regine hebben we de summer auction kijkdag en tag sale van de Litchfield Auction bezocht. We hadden een item waar we eventueel via internet op zouden willen bieden (setje gele fauteuils), maar nu we het in het echt hebben gezien, zien we daar vanaf. Verder was er voor ons niets bij in het veilingdeel. Helaas leverde ook de tag sale niets op. Een tikje teleurgesteld gingen we ook nog even kijken in de tent buiten, waar de echte afdankertjes stonden en daar vonden we dan toch nog iets leuks: een gietijzeren tuinsetje. Een beetje opknappen moet er wel aan te pas komen, maar dat kan deze winter wel een keer. Vooralsnog is het vooral erg decoratief. Toen we thuiskwamen hebben we het setje meteen onder appelboom gezet en het staat erg leuk.
Tijdens een dinertje in de White Horse Tavern in Marbledale, kreeg Marian een flinke dip: we zitten inmiddels al maanden in een huis dat aan alle kanten in de steigers staat, we hebben voortdurend werklui over de vloer en zelf komen we er bijna niet aan toe om ook dingen aan het huis te doen. We zijn vooral dingen aan het ontwerpen, beslissingen aan het nemen, achter bestellingen aanbellen enzovoorts, maar zelf lekker klussen zit er gewoon niet in. Het werd gewoon even te veel...
Om het rotgevoel van gisteren kwijt te raken, hebben we vandaag samen drywall aangebracht tussen de keuken en de dining room en rondom de openhaard beneden. Heerlijk om even lekker bezig te zijn, terwijl er verder niemand in het huis is.
Toen we nog bij AT&T zaten voor de telefoon, konden we niet naar Nederland bellen. Blijkbaar zat daar standaard een blokkade op. Maar bij Charter hebben we een dergelijke blokkade niet en kunnen we zelf ook weer bellen. Toch wel erg fijn om die mogelijkheid weer te hebben!
Eigenlijk zou Wyatt, de tree man, morgen pas komen om de appelboom om te zagen, maar omdat morgen regen verwacht wordt, is hij vandaag maar gekomen. Met drie man hebben ze met kettingzagen, een bucket truck en een enorme versnipperaar de reus geveld. En we hebben meteen veel meer licht in de woonkamer en slaapkamers boven. Het donkere hol is ineens een doorzonkamer geworden.
Het was niet eenvoudig om te beslissen om zo'n grote oude boom te laten weghalen, maar we hebben er wel goed aangedaan. Bovendien kan je nu zien dat er een huis staat; geen overbodige luxe, want veel mensen hebben geen enkel idee in welk huis we wonen omdat ze het huis nooit hebben kunnen zien.
Dit weekend zagen we op televisie, dat de verfleverancier Sherwin-Williams een paar dagen een grote summer sale heeft: 40% korting op alles. We hebben nog heel wat verf nodig en dus hebben we vandaag een grote boodschappenlijst gemaakt en zijn we naar SW gegaan om alle verf te bestellen. Zo'n voordeeltje kunnen we op het moment goed gebruiken, want het geld vliegt momenteel de deur uit!
Daarna zijn we doorgereden naar Danbury naar Lowe's om naar vinyl voor de saunaroomvloer te kijken. Voorlopig leggen we daar vinyl neer; tegelen zou misschien mooier zijn, maar onduidelijk is of de vloer daar stevig genoeg voor is en bovendien zou dat weer veel meer tijd en geld gaan kosten. In de toekomst kunnen we het altijd nog overwegen. Het was overigens niet zo gemakkelijk om het vinyl te vinden dat we wilden bekijken. In de winkel is lang niet alles wat op internet te zien is, in samples aanwezig. Winkelpersoneel reageert daar nogal laconiek op: wat er niet is, is er niet... niets aan te doen. Omdat we geen mooie combinatie van verschillende vinyls konden vinden, zijn we met een sample, die we erg mooi vonden, vervolgens weggegaan (geen wonder dat niet alles er is, als je de samples gewoon mee kan nemen) en hebben we bij Home Depot gekeken of we daar bijpassend vinyl konden vinden. We hebben iets gezien, maar misschien moeten we nog even doorsnuffelen. Toch lastig dat je niet alles in het echt kan zien.
We hebben vandaag meegemaakt hoe een public hearing en een vergadering van de Zoning Committee verlopen in Washington CT. Om kwart over zeven waren we in Town Hall en werden we naar de bovenverdieping doorverwezen. Een aantal leden van de Commissie was al aanwezig, anderen kwamen om half acht binnenrennen. Geen van onze buren was er; Regine was er wel voor support. De public hearing begon met het voorlezen van alle stukken die in ons dossier zaten. Gelukkig hadden alle buren hun return receipt teruggestuurd en kon er dus niet gediscussieerd worden of iedereen wel wist dat de hearing was. Daarna kregen wij het woord. We hadden geen idee wat de bedoeling was en waren hierop niet voorbereid, dus Ron heeft toen maar kort verteld dat we graag een B&B willen openen en denken te kunnen voldoen aan de voorschriften. Regine kreeg ook nog even het woord als enige andere B&B-keeper in de zaal en zij heeft een heel positief woordje voor ons gedaan. Omdat geen van de buren bezwaar had gemaakt en ook tijdens de zitting niets naar voren is gebracht, werd de public hearing voor ons toen afgesloten.
Er volgde nog een andere public hearing, die moeizamer verliep omdat buren hier wel bezwaar maakten. En wij moesten blijven, omdat de Committee na de public hearings aan zijn reguliere vergadering zou beginnen en dan meteen het besluit zou worden genomen over onze permit. Het was overigens geen straf om te blijven zitten, want de andere zaak gaf wel een mooi inkijkje in het proces in zo'n klein plaatsje: oud zeer kan nog lang voortslepen, zelfs nadat jaren geleden een rechter al eens een uitspraak heeft gedaan. Gelukkig greep Jeanet, de juridische specialiste, in en leidde de hearing weer terug naar waar het eigenlijk allemaal om ging. Toen ook deze hearing voorbij was, begon de reguliere zitting. En nadat het verslag van de vorige vergadering was vastgesteld, kwam onze permit weer aan de orde. Een van de leden bracht de motie in om de permit toe te kennen. Dit werd ge-second door een ander lid. Daarna werd er over de motie gestemd: "All in favor of approving the permit to the Hetlams, say Ay." En met "five votes against zero" hebben we onze permit unaniem toegewezen gekregen. Hoera! Toch een opluchting, want alles wat we nu aan het doen zijn, was gebaseerd op het verkrijgen van de B&B-permit; als we hem niet hadden gekregen, hadden we meteen kunnen stoppen met de verbouwing...
We hebben de permit samen op gepaste wijze met Regine gevierd bij GW-tavern.
Met "five votes against zero" hebben we onze permit unaniem toegewezen gekregen!
Fernando kwam vanmorgen paniekerig naar ons toe: de verfwinkel had hem gebeld en gevraagd of we echt zoveel beits nodig hadden voor het huis. We hadden ruim besteld om twee lagen te kunnen aanbrengen en hadden op het blik gekeken hoeveel we nodig zouden hebben. Blijkbaar vonden de experts dat het veel te veel is. We hebben nu dus aanzienlijk minder besteld, maar houden wel in ons achterhoofd, dat als we te weinig blijken te hebben en er toch bijgehaald moet worden, iemand die 40% korting gaat betalen en wij zijn het niet! Verder begonnen Fernando en zijn vriendje bij Sherwin-Williams ineens te babbelen of we een glansje op de siding wilden of niet. Ja, als er een glansje is in de beits, willen we dat graag, maar wij dachten toch echt dat er maar één soort beits was. We hadden dus al ja gezegd tegen het glansje, maar toen hebben we toch voor de zekerheid nog even gevraagd of er wel een glansje was in de beits. Bleek dat de verfwinkel-meneer het over de trims had en niet over de siding en daar hadden wij expliciet gekozen voor de allerhoogste kwaliteit buitenverf in de gloss variant; de discussie over een glansje of niet, hoefde dus niet meer gevoerd te worden. Het was een ergerlijk moment. Goed dat even gecontroleerd wordt of de hoeveelheden goed zijn, maar al onze keuzes terugdraaien vinden wij niet zo'n goed idee... Als de verf binnen is, zullen we dus wel even goed moeten controleren of het allemaal wel is wat we willen hebben.
We hebben inmiddels al een paar keer geprobeerd om de keukeninstallateur te pakken te krijgen. Hij reageert niet op onze mails en telefoontjes. We beginnen ons zorgen te maken: over een paar weken krijgen we de keuken geleverd en staat onze garage vol met spullen. Straks komt er niemand om het te installeren. Hoe moeten we dan in vredesnaam nog open in september?
Gelet op eventuele levertijden hebben we belsoten vandaag serieus op zoek te gaan naar vinyl voor de saunaroom. We hebben in hoofdlijnen een idee, waarbij we twee verschillende kleuren vinyl nodig hebben. Op internet hadden we gevonden dat een speciaalzaak in Southington de geschikte vinylsoorten zou kunnen hebben. Op naar Southington dus!
Aanvankelijk hadden we wel wat aardigs gevonden, maar de twee soorten vinyl hadden niet dezelfde dikte, wat voor ons ontwerp niet optimaal zou zijn. Toen één van de verkopers ons kwam helpen, kwamen we bij toeval de goede combinatie tegen: goed bij elkaar aansluitende kleuren en motieven en ook nog eens even dik. Dat gaat het worden. We zijn met twee samples naar huis gegaan en gaan nu aan het uitrekenen hoeveel we nodig hebben.
Verder hebben we nog even gekeken bij Exit 25, de antiquesschuur waar we afgelopen winter onze tafel en een bureau hebben gekocht, maar deze keer hadden ze niets voor ons. Inmiddels was het al aardig laat en hebben we in Woodbury bij de supermarkt wat dingetjes bij de deli-afdeling gehaald en die thuis opgewarmd. Helaas niet echt smakelijk en toch best duur... wat ons betreft geen goede oplossing als we laat thuis komen en geen zin hebben om te koken.
Na heel wat heen en geweer gemail over de sauna, hebben we vandaag de precieze maten nog een keer doorgegeven voor de zekerheid en hebben we onze bestelling definitief gemaakt. Het voelt alsof we we weer een klein stukje dichter bij het einddoel komen en al het geklus in en om het huis helpt daar zeker bij.
Vandaag hebben we er een shopdagje van gemaakt. We moesten de verf ophalen die we maandag hadden besteld, en hebben besloten maar meteen wat andere spulletjes te gaan kopen die we nodig hebben. Toen we bij Sherwin-Williams kwamen bleek echter al snel dat er nog helemaal niets klaar was van alle verf die we maandag besteld hadden en waarover dinsdag zo'n heisa was... We hebben afgeproken dat we dan eerst wel onze andere boodschappen zouden doen en vlak voor sluitingstijd wel weer terug zouden komen om alles op te halen. Goede afspraak (dachten we).
We zijn vervolgens twee binnendeuren gaan bestellen bij Ring's End. In Amersfoort werkte het fantastisch voor het licht in de woonkamer om een glazen deur tussen de hal en de woonkamer te zetten en dus gaan we dat hier in de VS ook doen. Gelukkig hadden ze de deuren op voorraad en konden we ze zien. Prima, dus hebben we er twee besteld.
Daarna hebben we even bij een nieuwe sportschool voor Marian gekeken: Phys-Ed. Ziet er goed uit; we hebben dus een free pass geregeld om een paar lessen te kunnen uitproberen.
Tot slot zijn we naar Danbury gereden naar de Lowe's om daar tegels voor de eerste badkamer te halen. Uiteindelijk hebben we ons nog vreselijk moeten haasten om op tijd terug te zijn bij de verfwinkel. En daar wachtte ons de onaangename verrassing dat de beits voor de buitenkant van het huis er niet was: dat hadden ze niet op voorraad en moest ergens anders vandaan komen. Wisten ze dat eerder die middag nog niet dan? De verf voor binnen hebben we wel meegenomen, die hadden ze inmiddels wel gemengd. Wat een ergelijke toestand! In plaats van zich te bemoeien met de omvang van onze bestelling, hadden ze die tijd beter kunnen besteden aan het op orde krijgen van hun voorraden om onze bestelling te kunnen leveren!
Wat een verademing: eindelijk geen werklui om het huis. we hebben het rijk alleen! Het voelt als vakantie... Marian heeft in alle rust (en in de hitte) een begin gemaakt met het opruimen van de wildernis in de voortuin vlak bij de weg. Ron heeft de bedstee op de grootste gastenkamer afgemaakt. Wat een lekker dagje!
In de badkamer van Kohl's zijn de timmerman en de loodgieter samen aan het werk en helaas leidt dat tot enige botsingen: de afvoer van de whirlpool levert problemen op en de experts verschillen van mening over de beste manier om het op te lossen. Uiteindelijk heeft Andy, de timmerman, een nieuwe constructie in de vloer gemaakt waardoor het probleem verholpen kan worden conform de code van de loodgieter. De Codes zijn hier heilig, dus je moet je er toch wel een beetje aan proberen te houden... Er wordt vandaag ook geschuurd aan de buitenkant van het huis. Ron heeft bedacht dat we de zwarte shingles kunnen schuren, waardoor ze weer gaan lijken op de oorspronkelijke shingles. Het resultaat is heel aardig. Gelukkig, want de zwarte shingles zagen er toch wel erg armoedig uit...
Verder is vandaag Wyatt weer op bezoek. Met zijn backhoe heeft hij de wortels van de appelboom uitgegraven en daarna heeft hij voorbereidingen getroffen voor de oprit die morgen een lading gravel gaat zien.
Na onze bliksemactie voor de foto's voor de B&B-permit, zijn we nu toe aan deel twee van de oprit: het stuk tot aan de weg moest nog afgemaakt worden. Met weer een trucklading gravel hebben Wyatt en Paul onze oprit prachtig afgemaakt. Het is bijna een oprijlaan geworden! Wow, dat ziet er anders uit...
We hebben vandaag even een onaangename discussie gehad met Luis. Het viel ons ineens op dat hij steeds alle uren had gedeclareerd die hij aanwezig was geweest, inclusief de tijd dat hij had zitten lunchen. We hebben hem er op aangesproken dat wij het niet terecht vinden dat wij voor zijn vrije tijd zouden moeten betalen. Dit viel niet goed bij Luis. Hij beweerde dat het State Law is dat lunchtijd doorbetaald moest worden. Grote onzin volgens ons; we konden ons niet voorstellen dat zoiets in welk land dan ook verplicht zou zijn.
Lang nadat Luis al naar huis was, liepen we ons er nog steeds over op te winden. Uiteraard hebben we even gecheckt of de State Law toch niet iets geks bepaalde (soms hebben ze hier rare regels), maar gelukkig hadden wij gelijk: er bestaat ook in de VS geen verplichting tot het doorbetalen van lunchpauzes. De opmerkingen van Luis zaten ons erg dwars en in onze irritatie kwamen we tot de conclusie dat we niet verder wilden met hem. We waren uit een soort plichtsgevoel al weken allerlei klusjes voor hem aan het zoeken, maar eigenlijk waren het geen noodzakelijke klussen. En het werk dat we hem hadden willen laten doen, het aanleggen van een nieuwe patio en een nieuw pad aan de voorkant, zijn helemaal niet geschikt voor hem. Luis is veel te onbehouwen om dat te kunnen doen en heeft het nog nooit eerder gedaan (hoewel papa ons aanvankelijk in mei heeft doen geloven dat hij er zeer ervaren in was...). Onze conclusie is dat we niets verplicht zijn aan iemand die zich beroept op State Law en dat we eerlijk moeten gaan aangeven dat we gewoon geen werk meer hebben voor Luis. Zelfs als hij zijn excuses zou aanbieden voor het beroep op de State Law, houdt het werk dus voor hem op.
Ron heeft vandaag het schuren van de achterzijde van de garage afgerond en het huis ziet er meteen veel beter uit! Marian is weer bezig geweest in de tuin met het 'chippen' van takken en binnen in het huis is er een begin gemaakt met het tegelen van de vloer van de badkamer in Macy's.
We hebben ons twee dagen lopen opwinden over de werkattitude van Luis, maar gelukkig bood hij vandaag meteen zijn excuses aan. Jammer genoeg voor hem, hebben we hem toch verteld dat we gingen stoppen met zijn inhuur. Na enige uitleg begreep hij dat wij niet de beschikking hebben over oneindige financiële middelen en wij niet uit liefdadigheid mensen kunnen laten rondlopen. Hij heeft verder de hele dag hard gewerkt, wat toch wel weer in zijn voordeel spreekt. Hij mag nog een paar dagen voor ons werken: wat grasmaaien, een dumpster vullen en een muurtje bouwen bij de ingang van de oprit.
Vandaag hebben we voor de derde keer een afvalcontainer laten komen. Jeetje, wat komt er toch een berg rotzooi uit een huis dat je aan het verbouwen bent!