The Orange Gild Blogs |
||
Het is standaard New England gedrag en we beginnen er al een beetje aan te wennen: we hebben nog geen enkele reactie van Tom van de verwarming gehad op ons mailtje van afgelopen zondag. In deze Thanksgiving-week is iedereen blijkbaar meer met zijn hoofd bij de Turkey en Black Friday-shopping dan bij het tevreden houden van de klanten. Wij begrijpen ook wel dat we op donderdag en vrijdag deze week niets meer hoeven te verwachten, maar een mailtje om ons dit te laten weten, zou toch niet gek zijn.
Het tooltje dat Ron heeft ontwikkeld werkt prima! Ron heeft de hele dag over de vloer gekropen -met of zonder karretje- en na heel veel geklop en getik is het tooltje versleten. Maar de hele vloer is inmiddels bewerkt en kan zonder problemen geschuurd gaan worden over een paar weken. Een hele opluchting dat we een oplossing gevonden hebben voor ons antieke-spijkers-probleem!
Marian blijft compounden en schuren. Na een heel kritisch rondje door de woon- en eetkamer zijn nu alle reparatieplekjes in beeld: drywall-spijkers die naar buiten komen, barstjes en beschadigingen die Fernando gemist heeft bij zijn ronde, slecht compound-werk van diezelfde Fernando en grondverfspetters die Al op de muren heeft laten zitten. Wat een werk hebben we nog aan iets waar we al voor betaald hebben...
Marian heeft een kleurig systeem ontwikkeld om bij te houden wat ze nog moet doen: groene plakbandjes voor compound- en schuurwerk, blauwe voor stukjes die in de grondverf moeten. Hier zit nog wel een paar dagen werk in! Gelukkig is de wetbar af en staat deze strak in de grondverf; daar hebben we even geen omkijken meer naar. Daar staat tegenover dat de hall nu echt aan de beurt is. Marian is begonnen met het tapen van het plafond.
Het viel mee; we hebben toch voor Thanksgiving een reactie gehad van Tom van de verwarming. Het blijkt dat iedereen daar gammel is en knie- en schouderoperaties moet hebben en dat ze het super druk hebben gehad. Blijbaar horen wij niet bij de belangrijke klanten waaraan ze voorrang geven als het superdruk is... Volgende week zal hij contact met ons opnemen om een afspraak te maken voor rezoning van ons verwarmingssysteem.
After working in the house for a couple of hours (the usual: compounding, priming), we dressed up and went to see Mike and Renée. They invited us for a traditional Thanksgiving diner. Renée had already given us a preview of the turkey around 1:30 pm, so we were curious to find out what this bird would look like after hours and hours in the oven. Well, it looked great! After a drink and lighting the Hanukkah-candles we were invited to sit down at the table. Not only the turkey was wonderful, all the other dishes were great too. We tasted all kinds of things we've never had before: stuffing, yams with pineapple and marshmellows, a broccolli-cheese dish and a cranberry compote. And after all this great food, there were three pies and ice cream for dessert! Renée, Amy, Chris, Linda and Mike really did a fantastic job preparing (and carving) this amazing meal. But above all we had a great Thanksgiving, because of the nice company. We are thankful for these neighbours who make us feel so welcome at their home!
Om in de dining room alle trims (kozijnen) te kunnen schilderen, moesten we er eerst nog een paar toevoegen: rondom de schuifdeur hadden we de trims nog steeds niet bevestigd en dus is Ron daar enthousiast aan begonnen. Na wat problemen met de nailgun (je moet wel de goede spijkers gebruiken en niet de spijkers die hier nog rondslingeren voor een andere nailgun), ging het voorspoedig. De eerste staander was mooi bevestigd. Maar toen de trim boven de deur vastgezet moest worden, bleek dat deze niet mooi waterpas te krijgen was. Na enig onderzoek bleek al snel dat de deur er niet waterpas inzit! Dat verklaart dan waarschijnlijk ook waarom de deur vreselijk zwaar open en dicht gaat. Wat een disappointment! We dachten dat Andy de deur er goed ingezet had, maar nu deze niet level blijkt te zijn, moeten we maar weer afwachten wanneer en hoe dit gerepareerd moet worden en hoeveel vertraging dit gaat opleveren bij het afmaken van de dining room. We balen flink, vooral omdat we Andy eerder gevraagd hadden of er nog iets aan de sliding door gesteld moest worden omdat deze zo zwaar liep. Het is duidelijk dat de scherpte er bij Andy toch echt wel af is...
We hoopten zo langzamerhand toch echt alle compounding mankementen van Fernando Garcia in beeld te hebben, maar iedere keer als we op een andere manier naar de muren kijken, zien we weer nieuwe problemen. We geven het op: we hebben vandaag de laatste reparaties gedaan en als we nu nog weer nieuwe foutjes zien, laten we ze zitten. Blijkbaar zijn ze dan niet heel erg zichtbaar en horen ze gewoon bij het hebben van een wat ouder huis. Je kan anders wel aan de gang blijven met compounden en komt geen stap verder met de verbouwing...
Omdat we de deur van de woonkamer naar de hall eruit hebben gehaald en naar de Macy's badkamer hebben gebracht, hebben de poesjes toegang tot de hele woning als we de deur tussen de keuken en de dining room open hebben staan. Sinds kort hebben de heertjes ook ontdekt dat ze hele rondjes kunnen lopen als we dan ook nog de deur tussen de slaapkamer en de hall open zetten. De rondjes waren eerst wat aarzelend, maar de laatste dagen worden ze in een steeds hoger tempo afgelegd. En vandaag heeft Oliver het absolute record gezet: in een paar seconden heeft hij de hele ronde gemaakt. Hij ging zo snel, dat Diederik die achter Olletje aan liep, zich wild schrok omdat Olletje ineens al weer achter hem aan kwam denderen. Diederik is van schrik onder het bed gekropen om het vege lijf te redden. Wie had dat gedacht van dat dertien jaar oude katje, dat in mei nog zo zwakjes was?!
Het dutch painten is begonnen in de woonkamer! Marian is begonnen aan de ramen. Helaas moesten er eerst nog wat correcties aangebracht worden op het prime-werk van onze ingehuurde krachten (raampjes openen als je aan het grondverven bent, is hier blijkbaar heel raar), maar de eerste hoogglans lak is aangebracht. En het ziet er al meteen een stuk mooier uit dan met de doffe grondverf. Ron heeft in de tussentijd nog de laatste grondverf op de plafonds en de muren aangebracht en heeft gepuzzeld op het bevestigen van de flexibele lichtrails die we gekocht hadden voor de keuken. We waren het er na een tijdje over eens: deze lampen gaan we terugbrengen. De rail is niet in de goede vorm te buigen en je moet 5 gaten in het plafond boren om de rails te kunnen bevestigen. Risicovol als je niet weet waar de balken precies lopen. We gaan natuurlijk geen gatenkaas maken van het plafond waar Marian zo op heeft geploeterd! We gaan nu maar gewone lampen met 3 spotjes kopen en hopen daarmee voldoende licht op het aanrecht te krijgen. We kunnen later altijd nog kijken of we andere lampen willen hebben.
Dus was het weer de hoogste tijd om een bezoekje te brengen aan de Home Depot! We hadden in de afgelopen dagen een doe-het-zelf boodschappenlijst gemaakt en konden gelukkig alles in een keer vinden. Daarna hebben wilden we nog snel onze wekelijkse boodschappen doen. Jammer genoeg duurde het iets langer dan normaal; Marian had bedacht dat ze speculaas wil maken, maar ze kennen hier geen kant-en-klare speculaaskruiden. We moeten dus zelf een mengsel maken en daarvoor hebben we heel veel verschillende kruiden en specerijen nodig. Die konden we niet snel vinden, maar na een lange speurtocht hebben we alles van het lijstje gevonden en kan Marian volgende week ter ere van Sinterklaas speculaas bakken. Je moet toch een beetje vasthouden aan je eigen cultuur. Ter afsluiting van onze shopavond hebben we een burgertje gegeten bij het Holiday restaurant naarst de Big Y supermarkt. Het begint al redelijk routine te worden.
Marian is verder gegaan met Dutch painten. Er waren een paar kleine touch-ups nodig aan de ramen die gisteren geschilderd waren en daarom is Marian daarna verder gegaan met de crown molding (sierlijst aan het plafond) in de living room. Het viel mee hoe snel dat gaat en het wordt mooi! Dit geeft hoop dat we echt met de kerst in deze kamer bij de kerstboom kunnen zitten.
Ron heeft zich gestort op het monteren van de nieuwe deur naar de wetbar. Alle scharnieren moeten erin gemaakt worden en het gat voor de deurknop moet nog gezaagd worden. Een klus die we nog nooit eerder hebben gedaan en dus is het even goed uitzoeken hoe het precies moet. Al snel bleek dat de deur net iets te lang was, maar met de cirkelzaag was dat snel opgelost. Maar toen Ron de scharnieren er in had, bleek ineens overduidelijk dat het gat van de deur niet waterpas is: de bovenkant loopt zo niet-waterpas, dat het verschil tussen de ene kant en de andere kant wel een halve inch is (anderhalve centimeter). Geen gezicht als de deur erin hangt!
Dat betekent dat het kozijn er uit zal moeten en we op de een of andere manier iets moeten verzinnen waardoor dit verschil verholpen kan worden. Helaas zal het wel weer betekenen dat er met compound gerepareerd moet worden. Amerikanen en de waterpas... een combinatie die zelden waargenomen kan en kon worden (deze keer was het scheve kozijn er al bij de bouw ingezet, dus ook veertig jaar geleden was scheef bouwen al een trend). We weten nu dat we even moeten checken of alles waterpas is, voordat we aan een klus beginnen...
Amerikanen en de waterpas... een zeldzame combinatie
Het wordt vervelend: we hebben nog steeds niets gehoord van Andy. We ergeren ons er flink aan dat de WC beneden afgelopen week niet door hem is afgemaakt en dat we nu nog steeds geen idee hebben wanneer het Andy een keer belieft om dit klusje te komen doen. Die WC pot staat nog steeds midden in de woonkamer in de weg. Morgen maar weer eens bellen wanneer Andy van plan is te komen. Zeker omdat we nu ook van hem moeten horen hoe en wanneer hij onze schuifdeur goed gaat zetten.
Hoewel we de dining room nog helemaal niet kunnen afmaken omdat er nog iets met de schuifdeur moet gebeuren, proberen we toch maar zoveel mogelijk elementen wel te doen. Als de schuifdeur gerepareerd is, kunnen we dan in korte tijd de boel toch helemaal afmaken. De crown molding zit niet in de weg van de schuifdeur en heeft zijn eerste laag Dutch paint dus nu gehad. Het ziet er meteen al sjieker uit.
Het was spannend om in een nieuwe deur gaten te zagen voor een deurknop en de gebruiksaanzwijzing was ook helemaal niet duidelijk (een zeer gebruikelijk probleem hier in de VS), maar het is allemaal goed gekomen: de deur hangt, hij hangt recht en de deurknop zit op zijn plek. Ook de kozijnen zijn inmiddels aangepast, waardoor het geheel er strak uitziet. Overigens zien we nu ineens overal deuren die scheef hangen of waarvan de kozijnen superscheef zijn of allebei... een waterpas, waar moet je die toch voor gebruiken?
We hadden nog steeds niets van Andy gehoord en beginnen ons aardig op te winden. Dus heeft Ron Andy maar weer eens gebeld en op de voicemail een berichtje ingesproken dat flink geirriteerd klonk. Andy belde rond een uur vijf terug met de opmerking "dat we blijkbaar een beetje ongeduldig werden", maar dat "de wc uiteraard voor de kerst klaar zou zijn". Marian heeft toen aangegeven dat het niet voldoende zou zijn als Andy voor de kerst klaar is met de wc, want dat er daarna nog allerlei mensen aan de slag moeten om te zorgen dat de wc ook echt klaar is voor de kerst. Ze heeft Andy laten beloven dat hij aanstaande maandag komt, maar aan het gesputter aan de andere kant van de lijn te horen, is het zeer twijfelachtig of Andy inderdaad maandag op de stoep staat. Eerlijk gezegd, zouden we erg verbaasd zijn als hij er echt is. Maar goed... het is zijn laatste kans...
Om half negen stond Tom de loodgieter op de stoep om te kijken naar de beperkte waterdruk in onze keukenkraan en het ellenlange wachten op warm water in de keuken. We moeten 50 seconden wachten op warm water; niet echt werkbaar. Tom heeft het probleem bekeken en geconstateerd dat er weinig verbetering in aan te brengen is. De enige oplossing die hij kan verzinnen, is om er een andere keukenkraan op te zetten, omdat onze dure Moen-kraan blijkbaar waterbesparend is. We hebben ook gekeken of de nieuwe leidingen die hij erin heeft gezet voor de badkamers boven wel voldoende waterdruk en warm water geven. Daarvoor heeft Tom de keukenkraan even aangesloten op de rough-in buizen in Macy's badkamer. De waterdruk is hetzelfde en het duurt even lang om het water boven te krijgen. Dat warme water is op zich niet slecht, want de afstand die het water moet afleggen naar de Macy's badkamer is twee keer zo lang als naar de keuken. De waterdruk wordt natuurlijk weer grotendeels bepaald door de kraan zelf en zegt dus niets over de waterdruk met een geschikte kraan. We hopen er het beste van met goede kranen. We hebben afgesproken dat Tom voor ons een paar keukenkranen opzoekt die meer water doorlaten. Verder hebben we met Tom afgesproken dat hij in de week van 16 december tijd vrijhoudt om onze wc aan te sluiten; een beetje druk op de ketel houden voor Andy en onszelf...
Hoewel Ron natuurlijk al enige ervaring had opgedaan met de deur naar de wetbar, was de deur naar de hall zeker geen peuleschilletje. In dit geval moest er een hele nieuwe casing (kozijn) in en dat vergt heel wat pas- en meetwerk (en een waterpas...). Daarna moest de deur weer op maat gemaakt worden, de scharnieren uitgehakt, de gaten voor de deurklink gemaakt... geen wonder dat dit klusje twee dagen heeft geduurd. Maar met resultaat, want de deur hangt mooi. Wij vinden het er goed uitzien.
Naar aanleiding van het bezoekje van Tom vanochtend heeft Ron zich verdiept in de Amerikaanse keukenkraan en wat blijkt? De federal government (de centrale overheid) heeft besloten dat kranen maar een beperkte hoeveelheid water per minuut mogen doorlaten, om precies te zijn 2,2 gallon per minuut. Onze Moen-kraan is een zogenaamde low-flow kraan en laat maar 1,5 gallon per minuut door en dat verklaart de lager waterdruk dus wel. Maar veel verbetering is er dus niet te halen. Wat een onzinnige regel. In de eerste plaats gebruik je door deze regel in de keuken echt niet minder water in de keuken, want dat pannetje en dat emmertje moeten toch vol. En daarnaast, waar bemoeien ze zich mee? Wij hebben onze eigen bron en bepalen dus zelf wel of we veel of weinig water willen gebruiken. Wat ons betreft weer een typisch staaltje bemoeizucht en hoge regeldruk van de overheid, terwijl ze hun zaakjes absoluut niet op orde hebben bij onderwerpen die er echt toe doen!
Morgen is het Sinterklaas-avond in Nederland en om dat niet helemaal aan ons voorbij te laten gaan, heeft Marian een poging gedaan om speculaas te maken. Ze heeft haar eigen speculaaskruiden gemengd en met een recept uit het Margriet's kookboek van haar oma is ze aan de slag gegaan. De smaak van de baksels is goed, maar de interpretatie van een "matig warme oven" is niet helemaal juist geweest: de speculaasjes en kruidnootjes zijn aan de harde kant. Volgende keer de oven iets minder warm zetten. Een mooie eerste poging met ruimte voor verbetering.
De afgelopen dagen heeft Marian bijna niets anders gedaan dan Dutch painten: de chair rails staan twee keer in de hoogglansverf en ze is eindeloos raampjes aan het schilderen. Ieder raam telt 24 ruitjes en we hebben 4 ramen... een hele klus! Daarnaast moet er wel eens werk overgedaan worden, omdat het materiaal in de VS zich niet helemaal zo gedraagt als in Nederland; we hebben de allerbeste lakrollertjes gekocht om de deurtjes van de boekenkasten en grotere oppervlakken snel te kunnen schilderen, maar deze rollertjes blijken haartjes los te laten. Je mooie gladde oppervlak is helemaal niet zo vlak als de boel opgedroogd is. We moeten dus maar weer een foamrolletje gebruiken en, om een lelijke structuur te voorkomen, met de gewone kwast nastrijken. Jammer van het extra werk.
Om een goede overgang te maken van de vloer in de dining room naar de vloer in de keuken is een custom made drempel nodig. We kunnen het Andy vragen natuurlijk, maar dan hebben we geen idee wanneer we een keer een drempel hebben en bovendien duurt het dan zeker een halve dag om een drempel te maken (= 140 dollar). Ron heeft daarom zelf de zaagmachine gepakt en een drempel gemaakt. Het zag er mooi uit, maar helaas... toen we de deur dicht wilden doen, bleek de drempel in de weg te zitten. Binnenkort poging nummer twee. Al doende leren we heel wat bij!
Hoewel we bijna geen klusmaterialen nodig hebben op het moment, moesten we toch weer naar de Home Depot. We hebben bedacht dat we zo snel mogelijk de randen van de vloer langs de baseboards en kozijnen willen schuren met een zogenaamde edger, zodat we al die sierlijsten ook kunnen Dutch painten. We willen het risico op beschadigingen in ons nieuwe schilderwerk zoveel mogelijk beperken. Later kunnen we de rest van de vloer wel schuren. Dus zijn we naar de Home Depot in New Milford gereden en zijn we enthousiast op zoek gegaan naar de verhuurafdeling. Maar... ze hebben helemaal geen verhuurafdeling in New Milford! Oeps! We hebben besloten maar niet door te rijden naar Danbury (het was slecht weer) en zijn na een (te) uitgebreide maaltijd bij the Oriental buffet, zonder schuurmachine weer teruggereden naar huis.
Ron heeft de Dutch paint kwast ook ter hand genomen, nadat hij de ontbrekende baseboards in de dining room heeft gemonteerd. Hij heeft de crown moldings en het kozijn van de toog tussen dining en living room geschilderd. Marian was nog steeds bezig met de ramen en is inmiddels ook begonnen aan de ruitjes van de nieuwe deuren. Met zijn tweetjes gaat het een stuk sneller met het schilderen: er komen steeds meer glanzende onderdelen in de woon- en eetkamer. De kerst gaan we halen!
En het gaat maar door: schilderen, schilderen, schilderen. Verder beleven we even niet zo veel. Het enige bijzondere deze dag was een telefoongesprek met de jarige moeder van Marian. Happy birthday!
Al sinds we de keukenvloer hebben gelegd hebben we een latje als nood-drempel, maar nu het schuren en lakken van de vloer in de woon- en eetkamer dichterbij komt zullen we toch een keer een echte drempel moeten maken. Ron is daarom aan het zagen en schuren geslagen en heeft een fraai drempeltje gefabriceerd. En deze keer kan de deur dicht!
Alhoewel we er geen 100% vertrouwen in hebben dat Andy morgen echt zal komen, hebben we toch voor de zekerheid wat voorbereidingen getroffen: Marian heeft de mozaiektegel-matjes in reepjes van de goede maat geknipt, zodat Andy ze morgen alleen nog maar tussen de gewone tegels hoeft te plakken. Scheelt al weer werk voor hem... als hij morgen inderdaad komt...
Tot onze grote verbazing belde Andy gisteren op om te vertellen dat hij inderdaad van plan was om vandaag te komen werken. We waren stomverbaasd! Hij is aan het werk gegaan in de wc beneden en heeft vandaag twee wandjes kunnen afmaken. We zijn tevreden met ons ontwerpje, hoewel het in de verste verte niet zo spectaculair is als onze ontwerpen voor de badkamers boven. Maar bovenal zijn we blij dat Andy weer is komen opdraven en we de wc beneden dus waarschijnlijk toch met de kerst kunnen gebruiken.
Tja, het wordt eentoning: wij schilderen nog steeds vrolijk door met de Dutch paint. Vandaag hebben we onder andere de chair rails en de binnenkanten van de boekenkasten gedaan. We werken gestaag door en volgens ons schema zouden we in dit tempo de woonkamer voor de kerst klaar moeten kunnen hebben.
Andy heeft vandaag het tegelwerk in de wc afgerond en is naar de badkamer van Kohl's bedroom verhuisd. Het is nu aan ons om de voegen te gaan doen. Maar eerst smeren we natuurlijk nog even wat verf aan boekenkasten en kozijnen...
We hebben veel gescharrel van allerlei vogeltjes in de tuin. Wij vinden dit heel gezellig en ook Diederikje mag 's ochtends graag even een half uurtje vogeltjes kijken. Nu het barre weer nadert hebben we een vogelvoederhuisje gekocht en opgehangen bij het terras. En het werkt prima: vooral de "witbuikjes" maken er flink gebruik van!
Tijdens het schilderen zagen we dat er een auto met gas voor het huis stopte en er een man slangen ging aankoppelen aan onze gastanks. Vreemd, want nog niet zo lang geleden had onze leverancier Wesson Energy de tanks nog gevuld. En deze auto was van Valley Energy. We hebben ons even schuil gehouden, want als het een vergissing is, hebben we gratis gas en dat is nooit verkeerd. Helaas bleek al snel dat de man toch namens Wesson Energy werkte en het een aanvulling was op de vorige levering: de tanks waren toen nog niet vol. Jammer, maar prettig om te weten dat we volle gastanks hebben voordat de barre winter gaat beginnen.
Er zijn allerlei deurtjes en planken van de boekenkast te schilderen te schilderen en daarnaast wat deuren die nog niet in hun kozijnen hangen. Nadat Marian een poging had gedaan deze dingen te schilderen in de saunaroom, bleek na een paar dagen dat het daar te stoffig was: het plafond ligt er open en de isolatie en ander stof dwarrelt vrolijk in het rond. Het schilderwerk werd er tamelijk bobbelig van. Marian heeft daarom haar fabriekje verplaatst naar Macy's bedroom en daar lijkt het een stuk beter te gaan. Bijkomend voordeel is dat Marian er een dvd/cd-speler heeft en bij het schilderen dus lekker kan meezingen met haar favoriete muziek (lees: ABBA).
Het heeft al een paar dagen aardig gesneeuwd en dat betekent dat de auto sneeuwvrij gemaakt moet worden, voordat we op pad kunnen om boodschappen te doen. Eigenlijk moet de oprit natuurlijk ook sneeuwvrij gemaakt worden, maar tot nu toe hebben we de tijd nog niet kunnen vinden om de snowthrower voor de eerste keer uit de garage te halen. Morgen misschien... eerst maar eens het voegenspul halen, zodat we de wc beneden kunnen afmaken.
Ons bezoekje aan de Home Depot gisteren was succesvol en dus kon Ron vandaag beginnen met het voegen van de wc beneden. Een kliederig klusje, want de voegen zijn vrij diep en moeten echt lekker volgestopt worden. Handwerk dus. Maar het resultaat ziet er mooi uit. Hoewel we boven twee badkamers hebben waar al enige tijd dezelfde tegels aan de muur zitten, hebben we tot nu toe nog niet kunnen zien hoe het eruit ziet als de tegels gevoegd zijn. Gelukkig pakt het goed uit!
Na enkele dagen flink doorwerken is er een mijlpaal bereikt: de boekenkast in de woonkamer is volledig geschilderd. Het werkschema is helemaal afgewerkt. We gaan het halen: de woonkamer kan klaar zijn met de kerst!
Andy is na afronding van de wc beneden verder gegaan met zijn klus in de badkamer van Macy's bedroom en leverde zoals gebruikelijk zijn rekening in op vrijdag. Maar daar stonden een paar rare dingen op: hij had nog een restantbedrag van het tegelcontract opgenomen dat hoger was dan we hadden openstaan en hij rekende weer extra uren voor gecompliceerd tegelwerk. Dat had hij al eens eerder gedaan en eigenlijk zijn we dat wel zat. Het tegelwerk dat hij boven moet doen is inderdaad niet helemaal doorsnee, maar daar staat tegenover dat wij zelf het meest tijdrovende klusje zelf gaan doen. Waarom moeten we dan weer bijbetalen? Ron heeft Andy daarop aangesproken 's middags en dat leidde tot een nare discussie. Het rotgevoel dat we bij Andy hadden de laatste maanden was even bijgetrokken de afgelopen week, maar is nu weer volop terug. Wat akelig dat ook deze laatste aannemer zo New Englands blijkt te zijn...
Hoewel nog niet alles in de Dutch paint zit, moeten we nu volgens ons schema verder met het schilderen van plafonds en muren. Terwijl Ron het plafond in de woonkamer schildert, doet Marian nog een paar last-minute reparaties aan de drywall in de eetkamer. Om het proces te bespoedigen is het nodig om de reparaties te behandelen met een fohn.
Als je onze Oliver en Diederik zou vragen wat hun favoriete plekje in huis is, is de kans groot dat ze het "windluikje" in de keuken noemen. Ze liggen allebei graag voor het verwarmingsroostertje onder de keukenkastjes. En we kunnen ze geen ongelijk geven: ook wij vinden het lekker om even bij de gootsteen te gaan staan om koude voeten te warmen... als we er tenminste bij kunnen...
De muur in de eetkamer is voor de eerste keer geschilderd. Spannend, want hoe pakt de kleur uit die we van een staaltje hebben gekozen en tot nu toe alleen maar op een klein stukje drywall hebben gezien? Gelukkig droogt de verf mooi op en zijn we erg blij met onze Jersey Cream kleur: warm en toch fris. Jammer genoeg hadden we niet alleen de muren maar ook alle net geschilderde kozijnen en sierlijsten flink in de gele verf gezet in de veronderstelling dat we dat er zo af zouden kunnen vegen. Dat viel tegen omdat de verf extreem snel droogt vanwege een lage luchtvochtigheid in huis en daarom moesten we aardig wat tijd besteden aan het schoonmaken ervan. De volgende ronde doen we dat iets preciezer.
We hebben weer sneeuw gehad en we kunnen er dus niet langer omheen: de snowthrower moet de garage uit en de oprit moet schoongeblazen worden. Terwijl Marian braaf doorschilderde, heeft Ron zich verdiept in de werking van de snowthrower. Maar het bleek niet zo simpel om dat ding aan de gang te krijgen. Wederom hadden we een gebruiksaanwijzing waarin de knoppen in de verste verte niet overeenkomen met de knoppen op de machine zelf. Na een speurtocht op internet, heeft Ron de boel aan de gang gekregen en heeft hij de oprit kunnen schoonmaken. Niet helemaal sneeuwvrij, want we hebben gravel en dat krijg je niet helemaal schoon zonder de stenen in het rond te schieten, maar de bedoeling is dat je zonder 4-wheel drive de oprit op en af moet kunnen en dat je zo'n dun laagje laat liggen, dat je oprit bij de eerste dooi helemaal schoon is. Missie gelukt en dat in redelijke korte tijd. Dat wordt een mooi klusje voor Ron voor volgende sneeuwbuien.
We hadden ons in het weekend goed voorbereid op de discussie die we vandaag met Andy zouden hebben. We hebben uitgerekend hoeveel geld we in totaal al aan hem hadden betaald en wat we hem nog moesten betalen. Dus toen we rond koffietijd met hem gingen praten, wisten we precies waar we het over hadden. Het ging er even zeer fel en emotioneel aan toe, maar toen duidelijk werd dat hij maandenlang in een break-up met zijn vriendin Darlene had gezeten en dat ook de reden was geweest dat ze niet bij ons waren komen zitten bij het concert van The Allman Brothers in september en dat we het allemaal jammer vonden dat een mogelijke vriendschap tussen ons hierdoor twijfelachtig was geworden, bedaarden de gemoederen en zijn we eruit gekomen hoe we de laatste week nog verder zouden gaan. Gelukkig maakt hij de klus af en snapt hij dat wij ook onze grenzen hebben.
De tweede laag verf zit op de muren in de eetkamer en nu is het tijd voor de laatste afwerking: de sierlijsten worden nog een keer schoongemaakt en bijgetipt met Dutch paint en dan is de eetkamer klaar voor zover het het schilderen betreft dat we op dit moment kunnen doen. (De schuifdeur moet nog geschilderd worden, maar het is te koud om het schuivende deel er een dag uit te halen, dus dat doen we in het voorjaar wel een keer.) We zijn blij met het resultaat van ons geschilder!
Nu de eetkamer klaar is, is de woonkamer aan de beurt om een kleurtje te krijgen. Wederom is het even afwachten of de door ons uitgekozen kleur mooi is. Vooral Marian is een fervent voorstander van witte muren en moet de kleur even op zich laten inwerken na maanden grondverf op de muur, maar na een tijdje is ze om: het blauw is heerlijk fris en gedistingeerd. We zijn benieuwd hoe onze nieuwe meubels erbij zullen staan.
Vandaag was een verschrikkelijk spannende dag: vloeren schuren. Gisteren hebben we de schuurmachines gehaald en vandaag gaan we de vloer aanvallen. Ron weet uit eerdere ervaring dat je je vloer kan mollen met zo'n schuurapparaat, dus zijn we best zenuwachtig.
Na een korte instructie van Andy hoe je de drum sander en de edger moet gebruiken en nadat we allebei de drumsander hebben uitgeprobeerd, bleek al snel dat Marian een natuurtalent is als het gaat om drum sanding: na een minuut had ze door hoe ze het apparaat moest bedienen en de vloer mooi schoon en glad kon krijgen. De taakverdeling was dus duidelijk: Marian ging met de grote machine aan de slag en Ron bediende de edger. En dat hebben we dus de hele dag gedaan. Het ging veel minder snel dan we hoopten en rond een uur of vier kregen we door dat we het niet zouden halen om de schuurmachines voor 9 uur weer terug te brengen in Waterbury. Dat ging helemaal mis toen we ook nog een stuk plastic in de edger kregen, dat we er met geen mogelijkheid meer uitkregen. Het edgen voor die dag was afgelopen. Marian is wel doorgegaan met schuren en na twee rondes met een heel grof schuurpapier (36 grid), een ronde met een medium schuurpapier (60 grid) en een laatste ronde met een fijn schuurpapier (120 grid) zag de vloer er om 1 uur 's nachts toch netjes uit. Jammer dat de kanten nog niet klaar waren. Marian was overigens compleet "gevloerd" (wel toepasselijk in dit geval): de hele dag had ze mini-stapjes achter de sander gemaakt en ze kon bijna niet meer op haar voeten staan.
Het was weer een prachtige dag en weer was er een lading sneeuw gevallen. Dus voordat we de schuurmachines konden terugbrengen naar de Home Depot in Waterbury, moest er eerst weer een beetje sneeuw geruimd worden. Heerlijk om in de buitenlucht te zijn nadat we gisteren de hele dag in stof en lawaai hebben gezeten. Maar we hebben een doel en om met de kerst in de woonkamer een kerstboom te kunnen hebben staan, zullen we toch de vloer moeten afmaken. En dus zijn we naar Waterbury gegaan en hebben een nieuwe edger meegekregen. Gelukkig deden ze niet moeilijk over de gesloopte edger. Ron heeft zijn karwei met de randen kunnen afmaken en een paar uur later konden we ook de edger weer terugbrengen naar Waterbury. Blij dat deze klus geklaard is en zo goed is afgelopen!
Na het tegelwerk en het voegwerk kon de wc geplaatst worden beneden. Een mijlpaal! Ethan heeft de wc en het fonteintje geplaatst (nadat hij het water had afgesloten en toen ineens ontdekte dat hij een paar dingetjes nodig had en pas uren later weer terugkwam; ach, het is hier niet abnormaal om niet aan je klanten te denken) en we kunnen de wc weer gebruiken. De wc is weliswaar nog niet helemaal af, maar dat is nog afwerking.
Andy heeft het tegelwerk in de badkamer boven afgemaakt en heeft nog wat laatste klusjes gedaan. We hebben in goede harmonie afscheid genomen met een borreltje en een mooi kadootje: hij was jaloers op de mooie gereedschapskoffer die Ron een paar maanden geleden gekocht had en we hebben als afscheidskado een nog betere koffer voor hem gekocht. Hij was er blij mee en na de discussie van de afgelopen week was hij ook wel verbaasd. We hebben nog even gezellig met hem zitten praten en Ron en Andy hebben afgesproken dat ze in het nieuwe jaar met elkaar gaan squashen. Misschien zit er dan toch een vriendschap in...
En toen werd het wederom spannend: de beits ging op de vloer. Ron bracht het op en Marian wreef het na een minuut of tien uit. De kleur bleek prachtig, maar nu de beits erop ging, bleek dat de mooi geschuurde vloer helemaal niet zo mooi geschuurd was: langs de randen waren allemaal schuurcirkels te zien en de beits benadrukte dat enorm. Wat een teleurstelling. We hebben de hele vloer in de beits gezet en zien morgen wel hoe het eruit ziet als de boel droog is.
Bij daglicht was al snel duidelijk dat de schuurcirkels in de vloer erg zichtbaar waren en we dus aan het repareren moesten. We hadden gehoopt vandaag de vloer te kunnen lakken, maar in plaats daavan hebben we de hele dag op onze knieen gelegen met de bandschuurmachine en de vlakschuurmachine om de groeven weg te schuren. Vermoeiend en frusterend. Nadat we deze klus afgerond hadden, hebben we de kale stukken weer in de beits gezet, in de hoop dat de overgangen van eerste laag naar tweede laag niet al te zichtbaar zouden zijn. Morgen kijken we weer en kunnen we hopelijk dan toch die laklaag aanbrengen, want de kerst nadert...